İlgili Haberler
Sporx.com yazarlarından Erdi Aydemir, Avrupa’daki 3 maçlarından sonra iki takımımızı mukayese etti.
Anadolu Efes’in geçtiğimiz yıllardaki transferlerden vazgeçip bütçe daraltması ve hala Barac-Semih ikilisine mahkum olması nedeniyle Avrupa’daki en büyük iki umuduz durumunda olan Fenerbahçe ve Galatasaray, Avrupa’daki üçüncü maçlarını tamamladılar.
İlk haftaya çok kötü giren ve Kiev’i çok zor yenen Fenerbahçe Ülker her maç daha iyiye giderken Siena gibi zor bir deplasmandan galibiyetle dönen Galatasaray Liv Hospital, sakatlıklar nedeniyle her hafta daha kötüye gidiyor.
Cenk Akyol, Ender Arslan, Nathan Jawai ve Manuchar Markoishvili’yi kaybetmek her takımı zorlar fakat geniş kadrolar bunun için kuruluyor. Üstelik Ender ve Cenk Akyol, Euroleague’de 10 dakikanın üzerine çıkamayan oyuncular.
Galatasaray’ın bu sakatlıklardan bu kadar etkilenmesinin nedeni ise oyun dengesinden kaynaklanıyor. Fenerbahçe Ülker hücumdan çok rakibi 70 sayı ve altında tutmaya çalışırken Galatasaray her hafta daha yüksek yüzdeyle şut atmaya çalışıyor.
Haliyle o şutları sokamadığınız gün de savunma zaaflarınız nedeniyle rakip sizi kalbura çeviriyor. Siena karşısında %52’yle üçlük atarak kazanan Sarı-Kırmızılılar, Olimpiakos ve Malaga karşısında sırasıyla %17 ve %21’lik yüzdeler tutturdu.
Bu kadar kötü şut atarken yapmanız gereken tek şey savunma ve bu kavram Galatasaray cephesine pek uğramıyor.
Galatasaray’la ilgili bir diğer sıkıntı ise yerli katkısını pek alamaması. Zeljko Obradovic, Metecan Birsen-Kenan Sipahi-Melih Mahmutoğlu üçlüsünü CSKA’ya karşı dördüncü periyotta bile kullanabiliyorken Ergin Ataman’ın Doğukan Sönmez ya da Mutlu Demir’i birinci periyotta da olsun kullandığını görmüyoruz.
Hal böyle olunca 34 yaşındaki Arroyo ya da 33 yaşındaki Henry Domercant’in diri kalmadıkları için savunmada gereken özveriyi veremediklerini görüyoruz.
Fenerbahçe’nin Galatasaray’a nazaran sahada sergilediği bir başka olumlu noktayı da işlememiz gerek. Galatasaray’da hücum yönetimi Arroyo’yla Gordon arasında bir türlü paylaşılamazken Fenerbahçe’de bu roller çok keskin.
Emir Preldzic’in kurmasıyla başlayan hücumlarda infazcı Bogdanovic ve delici McCalebb’ın etkileri çok yüksek olabiliyor. Top sıkıştığı zaman da 20. saniye ile 24. saniye arasında ya Kleiza ya da Bjelica hücumu bitiriyor.
Fenerbahçe’de bu düzen sürüp giderken Galatasaray’da Arroyo ve Gordon’ın oynadığı izolasyon oyunları, rakipler tarafından çok kolay önlenebiliyor.
Bu yazıyı yazmamdaki amaç Fenerbahçe taraftarının koltuklarını şişirmek ya da Galatasaray taraftarının canını sıkmak değil kuşkusuz. Evet bir Fenerbahçeli olabilirim fakat Avrupa mevzubahis olduğunda Galatasaray’ın da Final Four oynaması beni gururlandıracaktır. Lütfen yazı hakkında yorum yaparken bu hususu da gözden kaçırmayın.
Twitter: @erdi_aydemir
Anadolu Efes’in geçtiğimiz yıllardaki transferlerden vazgeçip bütçe daraltması ve hala Barac-Semih ikilisine mahkum olması nedeniyle Avrupa’daki en büyük iki umuduz durumunda olan Fenerbahçe ve Galatasaray, Avrupa’daki üçüncü maçlarını tamamladılar.
İlk haftaya çok kötü giren ve Kiev’i çok zor yenen Fenerbahçe Ülker her maç daha iyiye giderken Siena gibi zor bir deplasmandan galibiyetle dönen Galatasaray Liv Hospital, sakatlıklar nedeniyle her hafta daha kötüye gidiyor.
Cenk Akyol, Ender Arslan, Nathan Jawai ve Manuchar Markoishvili’yi kaybetmek her takımı zorlar fakat geniş kadrolar bunun için kuruluyor. Üstelik Ender ve Cenk Akyol, Euroleague’de 10 dakikanın üzerine çıkamayan oyuncular.
Galatasaray’ın bu sakatlıklardan bu kadar etkilenmesinin nedeni ise oyun dengesinden kaynaklanıyor. Fenerbahçe Ülker hücumdan çok rakibi 70 sayı ve altında tutmaya çalışırken Galatasaray her hafta daha yüksek yüzdeyle şut atmaya çalışıyor.
Haliyle o şutları sokamadığınız gün de savunma zaaflarınız nedeniyle rakip sizi kalbura çeviriyor. Siena karşısında %52’yle üçlük atarak kazanan Sarı-Kırmızılılar, Olimpiakos ve Malaga karşısında sırasıyla %17 ve %21’lik yüzdeler tutturdu.
Bu kadar kötü şut atarken yapmanız gereken tek şey savunma ve bu kavram Galatasaray cephesine pek uğramıyor.
Galatasaray’la ilgili bir diğer sıkıntı ise yerli katkısını pek alamaması. Zeljko Obradovic, Metecan Birsen-Kenan Sipahi-Melih Mahmutoğlu üçlüsünü CSKA’ya karşı dördüncü periyotta bile kullanabiliyorken Ergin Ataman’ın Doğukan Sönmez ya da Mutlu Demir’i birinci periyotta da olsun kullandığını görmüyoruz.
Hal böyle olunca 34 yaşındaki Arroyo ya da 33 yaşındaki Henry Domercant’in diri kalmadıkları için savunmada gereken özveriyi veremediklerini görüyoruz.
Fenerbahçe’nin Galatasaray’a nazaran sahada sergilediği bir başka olumlu noktayı da işlememiz gerek. Galatasaray’da hücum yönetimi Arroyo’yla Gordon arasında bir türlü paylaşılamazken Fenerbahçe’de bu roller çok keskin.
Emir Preldzic’in kurmasıyla başlayan hücumlarda infazcı Bogdanovic ve delici McCalebb’ın etkileri çok yüksek olabiliyor. Top sıkıştığı zaman da 20. saniye ile 24. saniye arasında ya Kleiza ya da Bjelica hücumu bitiriyor.
Fenerbahçe’de bu düzen sürüp giderken Galatasaray’da Arroyo ve Gordon’ın oynadığı izolasyon oyunları, rakipler tarafından çok kolay önlenebiliyor.
Bu yazıyı yazmamdaki amaç Fenerbahçe taraftarının koltuklarını şişirmek ya da Galatasaray taraftarının canını sıkmak değil kuşkusuz. Evet bir Fenerbahçeli olabilirim fakat Avrupa mevzubahis olduğunda Galatasaray’ın da Final Four oynaması beni gururlandıracaktır. Lütfen yazı hakkında yorum yaparken bu hususu da gözden kaçırmayın.
Twitter: @erdi_aydemir
