Bir insan aynı duyguya ne kadar uzun süre maruz kalırsa, ona karşı bir süre sonra hissizleşecektir. Bir durum ya da duyguyu ritüel haline getirdiğimiz anda bu otomatik eyleme geçiş, onun 'yapılması gereken' olması kaçınılmazı nedeniyle alt metninin kaçırılmasına ve hissiyatının yok olmasına neden olacaktır.
Yaklaşık 12 senedir, her maçtan önce İstiklal Marşı okunuyor...
Neden okunmaya başlandığına dair kesin bir hikaye yok. Ancak genel görüşler; 90'lı yıllarda özellikle Güney Doğu'da yaşanan terör olaylarının Batı'da yansıması olan ve 70'li yıllarda hakkını yitiren mitinglerin evrim geçirmiş bir hali olarak futbol sahalarına yansıması diyor. Terör saldırılarına karşı 'kendiliğinden' oluşan bu milli benlik ve birlik duygusu, spontan bir şekilde, bilinmeyen bir maçta İstaklal Marşı'nın söylenmesi ile gelenekselleşmenin ilk adımının atılmasını sağlamış.
Kimileri bunun 12 Eylül'ün bir uygulaması olduğunu söylüyor ancak bu, ancak 12 Eylül döneminde empoze edilmeye çalışan akımın bir sonucudur diyebiliriz ki bu da zorlama bir bağ kurma şekli olacaktır.
Yazının girişinde de dediğim gibi; bunca yıldır her lig maçı öncesi söylenen İstiklal Marşı, artık bir ritüele dönüşmüş ve hissiz onbinlerce ağız tarafından söylenmeye başlanmıştır. Bu balık sırtı konu hakkında yazma riskini neden aldığım konusunda uzun uzadıya düşünmedim. Ancak adında 'Türkiye' ibaresi bile geçmeyen bir ligin her maçından önce, istiklali anlatan bu marşın saygısızlığa uğradığını düşünmem tetikleyici unsur oldu diyebilirim.
Yazıyı kelimelere dökerken yegane milliyetçi duygu taşımıyorum. Ancak, yeşil zemin üzerine dizilen 25 kişiden en kötü 10 tanesinin anlamını dahi bilmediği ve diğer yığınlar söylerken sakız çiğneyerek, sağa sola bakarak, önünden geçen kameraya göz kırparak tamamlanmasını beklediği marşın mirasına yapılan saygısızlık, rahatsız edici değil mi?
Meseleyi 'milli marşın okunmasından da mı rahatsız oldun? bölücü müsün?' diye algılayanlar olacaktır. Ancak bu arkadaşların meselenin özünde, marş bitiminin ardından başlayan maçta, az önce birlik ve beraberliği anlatan nidaları söyleyen ağızların birbirlerine ana-bacı sövmelerindeki riyakarlığın yattığını bilsinler istiyorum.
Nazlı hilalin kahraman ırkına gülmesini, şiddet ve celalden uzak durmasını rica eden o taraftarların 5 dakika sonra kahraman ırkdaşlarının yine -muhtemelen- aynı ırktan anneleri hakkındaki gaiz küfürleri çok enteresan gelmiyor mu size de?
Bu konuya çeşitli mecralarda getirilen 'bizden başka ülkede yok' ve ona karşı verilen 'nasıl yok! amerika'da var!' şeklindeki argümanlar benim için dayanaksız kalıyor. Başka ülkelerde olması ya da olmaması benim için bir sebep olamaz. Zaten benzeri tartışmalar bir dönem ABD'de NBA oyuncularından Mahmoud Abdul-Rauf'un milli marş okunurken ayağa kalkmaması sonrasında da yaşanmıştı.
Bu kadar sarf ettiğim harf yığını arasında vermek istediğim mesajın alınmasını ummak zor. Ancak bir iş yapıyorsak, istiyorum ki onu adam gibi yapalım. Eğer maçlardan önce, melodisine uygun olmayan, sözleri yarım yamalak, ritmden uzak, 'bitse de maç başlasa' kafası ile söylenecekse bunun yerine yeni TFF, zaten bu konuda hassas olan UEFA ile işbirliği yapsa da artık İstiklal Marşı hiçbir maçtan önce okunmasa...
Yaklaşık 12 senedir, her maçtan önce İstiklal Marşı okunuyor...
Neden okunmaya başlandığına dair kesin bir hikaye yok. Ancak genel görüşler; 90'lı yıllarda özellikle Güney Doğu'da yaşanan terör olaylarının Batı'da yansıması olan ve 70'li yıllarda hakkını yitiren mitinglerin evrim geçirmiş bir hali olarak futbol sahalarına yansıması diyor. Terör saldırılarına karşı 'kendiliğinden' oluşan bu milli benlik ve birlik duygusu, spontan bir şekilde, bilinmeyen bir maçta İstaklal Marşı'nın söylenmesi ile gelenekselleşmenin ilk adımının atılmasını sağlamış.
Kimileri bunun 12 Eylül'ün bir uygulaması olduğunu söylüyor ancak bu, ancak 12 Eylül döneminde empoze edilmeye çalışan akımın bir sonucudur diyebiliriz ki bu da zorlama bir bağ kurma şekli olacaktır.
Yazının girişinde de dediğim gibi; bunca yıldır her lig maçı öncesi söylenen İstiklal Marşı, artık bir ritüele dönüşmüş ve hissiz onbinlerce ağız tarafından söylenmeye başlanmıştır. Bu balık sırtı konu hakkında yazma riskini neden aldığım konusunda uzun uzadıya düşünmedim. Ancak adında 'Türkiye' ibaresi bile geçmeyen bir ligin her maçından önce, istiklali anlatan bu marşın saygısızlığa uğradığını düşünmem tetikleyici unsur oldu diyebilirim.
Yazıyı kelimelere dökerken yegane milliyetçi duygu taşımıyorum. Ancak, yeşil zemin üzerine dizilen 25 kişiden en kötü 10 tanesinin anlamını dahi bilmediği ve diğer yığınlar söylerken sakız çiğneyerek, sağa sola bakarak, önünden geçen kameraya göz kırparak tamamlanmasını beklediği marşın mirasına yapılan saygısızlık, rahatsız edici değil mi?
Meseleyi 'milli marşın okunmasından da mı rahatsız oldun? bölücü müsün?' diye algılayanlar olacaktır. Ancak bu arkadaşların meselenin özünde, marş bitiminin ardından başlayan maçta, az önce birlik ve beraberliği anlatan nidaları söyleyen ağızların birbirlerine ana-bacı sövmelerindeki riyakarlığın yattığını bilsinler istiyorum.
Nazlı hilalin kahraman ırkına gülmesini, şiddet ve celalden uzak durmasını rica eden o taraftarların 5 dakika sonra kahraman ırkdaşlarının yine -muhtemelen- aynı ırktan anneleri hakkındaki gaiz küfürleri çok enteresan gelmiyor mu size de?
Bu konuya çeşitli mecralarda getirilen 'bizden başka ülkede yok' ve ona karşı verilen 'nasıl yok! amerika'da var!' şeklindeki argümanlar benim için dayanaksız kalıyor. Başka ülkelerde olması ya da olmaması benim için bir sebep olamaz. Zaten benzeri tartışmalar bir dönem ABD'de NBA oyuncularından Mahmoud Abdul-Rauf'un milli marş okunurken ayağa kalkmaması sonrasında da yaşanmıştı.
Bu kadar sarf ettiğim harf yığını arasında vermek istediğim mesajın alınmasını ummak zor. Ancak bir iş yapıyorsak, istiyorum ki onu adam gibi yapalım. Eğer maçlardan önce, melodisine uygun olmayan, sözleri yarım yamalak, ritmden uzak, 'bitse de maç başlasa' kafası ile söylenecekse bunun yerine yeni TFF, zaten bu konuda hassas olan UEFA ile işbirliği yapsa da artık İstiklal Marşı hiçbir maçtan önce okunmasa...
GÜNÜN İLGİ ÇEKEN VİDEOSU
