Okan Buruk, NTV'de yayınlanan ve sunuculuğunu Emek Ege'nin yaptığı Kırılma Anı programında Galatasaray ile ilgili açıklamalar yaptı.
Galatasaray'ın seçmelerine gittim, kazandım. Babam futbol aşığı bir insandı. Galatasaray tribününde büyümüş, Galatasaray'ın bütün maçlarını izlemiş biri. O duyunca inanılmaz sevindi. Babam ben 14 yaşındayken vefat etti. 14 yaşıma kadar beni antrenmanlara o götürdü.
Minyon bir vücut yapısına sahip olmayı kafaya takıyor muydunuz?
Yaptığımız spordan dolayı bu bir avantaj olarak görülüyordu. Özellikle o dönem kısa olmak, aslında daha avantajlı teknik açıdan. Bir kere dünyanın en iyi oyuncusu ile aynı bedendesiniz. Yani Maradona ile benzer ölçüdesiniz. O zaman kafana takacak hiçbir şey olmuyor.
Maradona'yı örnek alıyor muydun?
Tabii ki. Maradona ile büyüdük ve tek idol Maradona'ydı diyebilirim.
Yetişme sürecinde bizim için en büyük örnek, Bülent Korkmaz ve Tugay Kerimoğlu'ydu. Altyapıdan çıkmış, orada oynamış ve devam eden oyuncular olarak bizim için çok büyük örneklerdi.
Fatih hoca dönemi bizim için en başarılı dönem. 1-1,5 sene az oynadım. Hatta o dönemde ayrılmak istedim. Bir gün Fatih hocanın kapısını çaldım, 'Ben gideyim bir yerde oynayayım, burada az süre alıyorum. Benim oynamam lazım' dedim ve sonra her şey döndü. Daha çok süre almaya başladım ve çok başarılı bir şekilde form yakaladım
İtalya'ya gittik. Biz şimdi Galatasaray'da alışmışız. Önde baskı yapıyoruz. Beni bağlasan durmam zaten sahada. Sahayı gezmem lazım. Hector Cuper bir gün maçta kenardan bağırmaya başladı bana. 'Ne yapıyorsun sen?' diye. Ben sağda oynuyorum, sola doğru baskıya gitmişim. Çünkü benim genlerimde var ve hep öyle oynamışım. 'Gel burada yerinde bekle' dedi. Taraftar alışkın değil, çok hoşlarına gidiyordu ama tabii teknik adam farklı şeyler söylüyordu. İtalya, önemli bir tecrübe oldu. Del Bosque ile çalıştım. O da İspanyol ekolü açısından tecrübeydi. Oyunun biraz daha İspanya'da nasıl oynandığını ondan daha net öğrenmiş olduk İtala tecrübesinden sonra.
Oynadığım süreye, kazandığım kupalara baktığımda potansiyelimi yüzde yüzüyle kullandığımı düşünüyorum. Tabii ki sakatlık olmasa daha önemli bir kariyer de yapabilirdim. Ama bundan büyük de bir kariyer olacağını düşünmüyorum. Galatasaray formasıyla 7 şampiyonluk yaşadım. UEFA Kupası, Süper Kupa...Inter gibi bir takımda 3 sene forma şansı buldum.
Birçok şampiyonluk önemli. Bizim için en zoru 2008'deki şampiyonluktu diyebilirim. Galatasaray'a 2006 yılında geri döndüm. 2007-08 yine Feldkamp'la tekrar buluştuğumuz bir dönem. Ligin sonunda Feldkamp'ın son 6 maç bırakması. Sonrasında eski tecrübeli oyuncuların ön plana çıkıp o şampiyonluğun içerisinde yer almak belki de en güzel, en değerli şampiyonluğum.
Futbolda psikolojiye çok inanıyorum. Bence Galatasaray'ın kulüp hafızasında mayısta kazanmak var. 'Biz bu yarış içerisine girersek şampiyonluğu kazanırız' var
Seyredince yine tüylerim diken diken oluyor. İnanılmaz bir mutluluk. Bir Türk takımı için Avrupa'da kupa kazanmak tarif edilemeyecek bir duygu.
Bir Türk takımı çıkıyor ve herkese meydan okuyup hem UEFA kupasını hem Süper Kupa'yı kazanıyor. Türk futbolunda bir daha ne zaman göreceğiz? İyice zorlaştığını düşünüyorum. Tabii olmayacak diye bir şey yok, tekrar bu hava, bu kadro yakalanabilir. Zor ama imkansız değil
Fenerbahçe 2012-13 sezonunda yarı final oynadığında "Ya bizim bu unvan giderse" diye düşündünüz mü?
Hiç düşünmedim. Herkes bir Türk takımının finale çıkmasını ister. Sonuçta ülkeyi temsil ediyorlar. Böyle bir şansa Fenerbahçe o sene yaklaştı. Finale çıkma yetmiyor. Final alışkanlığı olması da çok önemli.Galatasaray için finalleri oynamak da çok önemli. Biz UEFA'dan sonra bir de Süper Kupa finaline de damga vurduk.
Neden Inter'den Galatasaray'a değil de Beşiktaş'a döndünüz?
İlk isteğim Galatasaray'a dönmekti. Benle ilgili bir isteği, düşüncesi olmadı Galatasaray'ın. Beşiktaş'ın da bir isteği olmuştu bana karşı. Öyle olunca da Beşiktaş'a imza attım.
Fenerbahçe ile hiçbir görüşmem olmadı. Ne onların bana, ne de benim onlara karşı böyle bir ilgim oldu. Galatasaray'ın sembol oyuncularından biri olarak Fenerbahçe'ye gitmeyi doğru bulmuyorum. Fenerbahçe-Galatasaray rekabeti bambaşka. Beşiktaş gibi değil. Onu kabul etmek gerekiyor.
1999'da en iyi olduğum dönemde satış listesine konuldum. Kimse almayınca tekrar oturduk, devam ettim. Çok yüksek paralar kazanmadım, düşük paralara oynadım.
Ayrılık sürecinizde yaşananların, Galatasaray teknik direktörü olma ihtimalinizin önüne set çektiğine inanıyor musunuz?
İnanmıyorum. Teknik direktörlük çok farklı bir şey. Benim orada söyleyebileceğim tek şey, kulüpte kazandığım kupalar, başarılar, sakatlıklar diyebilirim. O sakatlık sürecinin önüne geçecek belki 50 tane şey var.
11 yaşında bu takımın içine girmiş, çocukluğu, ailesi Galatasaraylı olan, kendi oğlu Galatasaray'ı tutan, bu anlamda Galatasaray'ın efsane oyuncularından biri olduğumu düşünüyorum. Haksızlık payı vermiyorum kimseye . Oradaki %5'e kızan kesimi de haklı buluyorum. Ona da kızılabilir. Orada da belki hatalarım, yanlışlarım oldu ama bardağın dolu tarafına bakarsak futbol hayatımın büyük bölümü başarılarla geçti.
Süper Lig'de birçok takım çalıştırdım. Galatasaray'a birçok şekilde rakip oldum. Onun içerisinde tabii ki duygularımı belirtmeyi doğru bulmuyorum. Bir futbol adamıyım. Teknik direktörlük yolunda Türkiye'de en yukarılara çıkmak istiyorum. Tabii ki hep söylüyorum bunu. Galatasaray'da teknik direktör olabilmek için çok çaba sarf ettim.
