Lionel Messi'nin kaleminden Dünya Kupası!

Rosario, doğduğum ve çocukluğum boyunca güzel anlar geçirdiğim yer. Çocukken yaşadığı anıları attığım goller ya da şöhret değiştiremez. Mahallemdeki sokaklarda futbol oynamayı öğrendim. Annemin beni ayak işi yapmak için gönderdiği zaman, sadece top sürerek gitmeme izin verirse giderim diye hatırlıyorum. Kardeşlerimle, kuzenlerimle ve diğer çocuklarla her zaman futbol oynardık. Burada futboldan zevk almayı öğrendim.

İlk topumu annemler mi aldı, yoksa büyükannem mi aldı, emin değilim ama büyükannem Celia, bana daha bebekken aldığı topun, ilk vurduğum top olduğu konusunda ısrarcı. Çocukken bir takım forması sahibi olduğumu hatırlamıyorum, sadece Arjantin Milli Takımı formalarım vardı.

Arjantin benim ülkem, ailem ve kendimi ifade etme yolum. Bana hep 'Niye İspanyol aksanını almadın?' diye soruyorlar, bende 'Kimliğimi kaybetmek istemiyorum' diye yanıtlıyorum. Her şey bittiğinde geri dönmek istediğim yer Arjantin.

Ne zaman geri döneceğimi bilmiyorum. Bana nerede olmak istediğimi sorarsan, her zaman Rosario diyeceğim. Kendi insanlarımla mutlu oluyorum.

Ben her zaman milli takımımın taraftarıydım. Hep maçlarını televizyondan takip ederdim çünkü hiçbir zaman canlı maça gitme imkanım olmamıştı. En iyi hatırladığım Dünya Kupası'nı izleme tecrübem, 2002'de G.Kore ve Japonya'da düzenlenen turnuvada Arjantin'in erken elenmesiydi. Bu turnuva benim için çok acıydı.

Milli takımdaki ilk tecrübem, Kolombiya'daki 2005 Güney Amerika Şampiyonası öncesi, Paraguay ve Uruguay'a karşı oynanan iki U20 maçı için çağrıldığım zamandı. Hugo Tocalli, beni aradığında çok büyük bir rahatlama hissettim. Bu aramayı bekliyordum.

İspanya Milli Takımı'nda oynamak isteyip istemediğimi öğrenmek için bana yapılan gayri resmi teklifler vardı, ama ben her zaman kendi milli takımım için oynamak istedim çünkü sadece Arjantin'in renklerini içimde hissediyordum. Milli takımda oynamak için İspanya'dan gerçekleştirdiğim uçuşumda çok heyecanlı hissediyordum. Eğer Paraguay maçında beni kaleci olarak oynatmaya kalksalar bile yinede mutlu olacaktım.

Kolombiya'daki 2005 Güney Amerika Şampiyonası'nın hazırlıklarını büyük bir telaşla yaşadım. Bir sakatlıktan yeni çıktığım için milli takım çalışmalarına çok iyi durumda gelemedim ve takıma adapte olmam biraz sürdü. Yine de o dönemde ülkeme erken dönüp Rosario'daki festivallere katıldığım için mutluydum ve ülkem için bir turnuvada oynayarak en büyük hayallerimden birini gerçekleştirecektim.

Kariyerimin en unutulmaz deneyimlerinden biriydi, Arjantin Milli Takımı ile resmi bir maçta ilk dakikalarımdı. Belki de uzun zamandır beklediğim an olduğu için normalden daha fazla heyecanlıydım. Sonra da Hollanda'daki Dünya Kupası geldi, İspanya'ya attığım goller, Brezilya ile yarı final ve penaltılara giden Nijerya maçı. En güzeli de sonunda uluslararası ilk kupamı kazanmamdı.

Dünya Kupası'nı kazanmak en büyük hayallerimden biri, buna henüz ulaşamamış olsam da bu turnuvada en çok gol atan ve en iyi oyuncu seçilme başarısını gösterdim. Ancak kuşkusuz en güzel şey Dünya Kupası'nı kaldırmak olacaktır.

Geçtiğimiz Dünya Kupası'nda elimden geldiğince zevk aldım. Turnuva bittiğinde ve Barcelona'ya geri döndüğümde anladım ki şüphesiz o Dünya Kupası benim kariyerimin en mutlu anlarından biriydi.