Lionel Messi, hayat hikayesini anlattı!

"4-5 yaşımdayken topla oynadığımı hatırlıyorum. Yürümeye başlar başlamaz futbol topuna ilgi gösermeye başlamışım. Grandoli'de oynadığım ilk maçı da çok iyi hatırlıyorum."

"Benden yaşça büyük kuzenlerim ve kardeşlerim vardı. Hep birlikte oynardık. Tam olarak ne zaman topla oynadığım hatırlamıyorum ama çok çok küçüktüm. 4 yaşımdayken kulüpte oynuyordum, sokakta oynuyordum, her zaman futbol topunun peşindeydim."

"Aileden biri sokağa çıkardı ve diğer herkes onunla top oynamaya giderdi. Farklı yaşlardan, cinsiyetlerden herkesle birlikte oynardık."

"Benden 1 yaş büyük 86 takımı vardı. Onların ne zaman oyuncuya ihtiyacı olsa, ninem teknik direktörlerine 'Leo'yu takıma al' derdi. Teknik direktörleri de 'Hayır, Leo'yu takıma koyamam. Baksana ne kadar küçük. Çılgınlık olur. Ona zarar verirler' derdi. Ancak ninem vazgeçmezdi 'Leo'yu al, Leo'yu al' derdi. Bir gün nineme gittim ve 'Bana krampon al, antrenmanlara gideceğim' dedim. Bana krampon aldı. Her şey böyle başladı. Harika  zamanlardı."

"Attığım ilk golü hatırlıyorum. Videosunu da daha sonra izledim. Mahalleler arası bir turnuvada oynuyorduk. Newell's'e gitmeden önce oynadığım özel turnuvalardan biriydi. Orada gol attım."

"Rosario'da oynadığım maçları, arkadaşlarımı, o günleri çok iyi hatırlıyorum. Büyüklerle oynamama çok izin vermezdi ailem ama herkesi hatırlıyorum."

"Çocukken herkesten daha küçüktüm. Herkesten daha ufaktım, futbol dışında. Hayata bağlanmamı sağlayan şey futboldu. O günlerden kalma bir alışkanlıkla sorumluluklarımı bilen biriyimdir. Bir şey istiyorsam bunun için elimden geleni veririm."

"Rosario'dan ayrılma kararı çok zordu ama çok hızlıca alınan bir karardı. Tereddüt etmedim. Düşünmeden yaptım. Ülkemi, halkımı, arkadalarımı terk etmenin ve başka bir yerde hayata başlamanın ne anlama geldiğini bilmiyordum bile. İlk başta zordu. Çünkü geldiğimde evrak sorunları nedeniyle oynayamadım. Sonra oynamaya başladığımda sakatlandım. Neredeyse 1 yıl boyunca doğru düzgün futbol oynayamadım. Sadece antrenman yapabiliyordum ki bu tam olarak futbol gibi değildi."

"1 yıldan sonra her şey düzelmeye başladı. Çok hızlı ilerleme kaydettim. Pozisyonları tırmanmaya ve benden büyüklerle oynamaya başladım. Giderek profesyonelliğe yaklaşıyordum ve mümkün olduğunca daha çok çalışmaya devam ettim. Savaşmaya devam etmek için Barcelona'da olmak istedim."

"Barcelona'da her zaman ağlıyordum, kalmak istemiyordum. Bir yandan kalmak istiyordum. Futbola devam edebilmek için Barcelona'da kalmak istiyordum daha çok. Ancak Rosario'da sahip olduğum her şeyi bırakmak zordu. 6 ay içinde oraya tekrar dönebileceğimi biliyordum. İletişim kurmak çok zor olduğu için birçok arkadaşlığım sona erdi. Bugün 13-14 yaşındaki herkesin telefonu var ama o zamanlar böyle değildi. Mahallemdeki çocukların bazılarıyla hala görüşüyorum. İlişkimizi sürdürebildik. Düzenli olarak iletişim halindeyiz."

"Arjantin'de çocukluğum harikaydı. O zamanlar daha farklıydı her şey. Hayat daha farklıydı. Oradaki çocuklar çok farklı şekilde hayatta kaldılar. İşler bugünden daha farklıydı ama o günlerden gerçekten keyif aldım."

"Anne babamla birçok şey paylaşabildiğim için şanslıyım. Çünkü bütün gün çalışmak zorunda olan birçok ebeveyn var. Akşam geç saatlere kadar evlerine gidemiyorlar. Oğullarım gün boyu birlikte olmak, oynamak, onları okula götürmek, etkinliklere götürmek için yeterince zamanım var. Bu açıdan çok şanlıyım. Onları sabah uyandırmayı, okula götürmeyi seviyorum."

"Aslında çok dışarı çıkmıyoruz. Daha çok çocuklarımızın günlük hayatından dolayı böyle bir mecburiyetimiz var. 3 çocuğumuz var ve onların rutinlerine uyuyoruz. Okuldan sonra bazı aktiviteleri oluyor ve sonrasında onları alıp eve dönüyorum. Çok şanslıyım. Thiago ilk okula gidendi. Çok güzel bir sınıfı vardı ve sınıf arkadaşlarının ebeveynleri de çok iyi insanlardı."

"Messi olmak zor mu? Bazen fark edilmeden caddelerde gezmek istersiniz ya da daha normal şeyler yapmak. Birçok insanın yaptığı gibi sakince AVM'ye gitmek istersin. Benim için bu daha karmaşık bir olay. Olay sadece tanınmak ve herkesin fotoğraf çekilmek istemesi değil. Bazen iyi bir gün geçirmiyor oluyorsun. İçten içe çok kızgınsın. Kimseyle konuşmak, karşılaşmak istemiyorsun. Ancak bir insan senden fotoğraf ya da imza istiyor ama havanda da değilsin. Bu çok sık karşılaştığım bir şey. İyi ruh halinde olmadığında bile yanındaki kişi senle güzel bir fotoğraf çekilmek istiyor. Gülümsemen gerekiyor ama havanda da değilsin. Bunlar yaşamak zorunda kaldığım şeyler ama şikayetçi de değilim."

"Fark edilmeden gezmek istediğim zamanlar oluyor. Ancak aynı zamanda insanların sizi tanıması ve güzel şeyler söylemesi de hoş bir durum. Nereye gidersem gideyim tanınıyorum. Birbirinden güzel cümleler söylüyorlar. Şanslıyım."

"Arkadaşlarımla her şey hakkında konuşuruz. Her zamanki gibi, herhangi bir arkadaşlıkta olduğu gibi. Futbol hakkında, yaşam hakkında, ülkenin sorunları hakkında, pandemi hakkında, dünyanın farklı yerlerinde neler olduğu hakkında konuşuyoruz."

"Arkadaşlarımın da kötü zamanları oluyor ve dertleşiyoruz. Özellikle son dönemde birçok insan zor günlerden geçiyor. Çok fazla yoksulluk var. Bunu biliyorum, bunu görüyorum. Her zaman bugün olduğum gibi biri değildim. Bu konuda fikrimi söylemek zor. Çünkü insanlar 'fakirlik hakkında konuşuyorsun ama hiçbir şey bilmiyorsun' diyorlar. Kolay değil. Fakirliği iyi biliyorum. Arjantin'de ve İspanya'da olan her şeyin farkındayım. Gördüklerimi sevmiyorum. Yaşanan fakirlik acı verici."