Spor yazarlarından Engin Verel, Fenerbahçe'nin, Eintracht Frankfurt'la deplasmanda 1-1 berabere kaldığı maçı değerlendirdi. Verel'in yazısının tamamını Akşam gazetesini satın alarak okuyabilirsiniz.
Beşiktaş'ın iyi futboluna karşılık Dortmund karşısında kaybetmesine rağmen, diğer Türk takımlarının hem kendi hesabına hem de ülke hesabına iyi şeyler yapmasının zamanı geldi de geçiyordu.
Bu düşüncelerle ekranların başına geçtiğimizde, Galatasaray'ın 2000'li yıllardakine benzer bir ruh ve mücadele ortaya koyarak Lazio'yu yendiğine şahit oldum. Galatasaray'ın, güçlü İtalyan ekibi karşısındaki oyununun Fenerbahçe'ye de ilham olacağını düşünüyordum ki öyle de oldu.
Maç başladığında ligdeki görüntüsünden çok uzak bir Fenerbahçe izlemeye koyulduk. Hem kanatlardan hem göbekten yapılan hücum organizasyonları müthiş fırsatları da beraberinde getirdi.
Öyle ki Rossi ikinci dakikada kaleciyle karşı karşıya kaldığı pozisyonu gole çevirse gecenin parlayan ilk yıldızı olacaktı. Fenerbahçe bulduğu pozisyonları cömertçe harcamasına rağmen arayışından ve cesur oyunundan vazgeçmedi.
Mesut'un golünün gelmesiyle bu cesaret ve heyecanın yerini daha güçlü bir özgüven almaya başladı. Valencia, Osai Samuel, Mesut Özil ve Rossi'nin hücum bölgesindeki etkinliği ne yazık ki gol vuruşlarında beklediğimiz sonuçları vermedi. Biz farkı açar mıyız diye düşünürken rakip takım ilk yarının son bölümünde golü bulup, soyunma odasına 1 puan cepte gitti.
İkinci yarıda iki takımın da biraz yorgun, biraz temkinli olduğunu gördük. Frankfurt kalecisinin aut atışlarını kullanırken, zaman geçirmesi maçın genel gidişatını en güzel anlatan tabloydu. Buna rağmen kazanmaya çok yaklaştık ancak Pelkas'a penaltı attırılması hataydı.
Bu açıdan Fenerbahçe 1 puan kazandı demek yerine, 2 puan kaybetti demek daha doğru olur.
