Beşiktaş'ta bir dönem çok sevilen ve bu sezon başında Kasımpaşa'ya giden Ricardo Quaresma, Porto'nun resmi kanalına bir röportaj verdi ve hedefini anlattı.
Portekiz'e döndüğümde benim evim Porto'da, Lizbon'da değil. Taraftarlar benim için ve şehir için gerçekten çok şeyler verdi.
"Bugün gururlu bir adam dönüşen, mutlu ve asi bir çocuktum. Alkole ve uyuşturucuya bulaşmanın daha kolay olduğu bir yerde büyüdüm. Benimle büyüyen çocukların bir çoğu bu yola sapti. Ben ise sahaları, stadyumları, futbol topunu seçtim. Bazı zamanlarda babam beni desteklemedi ama şimdi harika bir ilişkimiz var."
"Daha gençken, insanların neden benim hatalarımı aradığını ve bana önyargıyla baktıklarını anlayamıyordum. Şimdi 34 yaşındaydım ve diğerlerinin düşünceleri beni etkilemiyor. Onların fikirlerine artık önem vermiyorum. Artık, dışarıdakiler beni endişelendirmiyor, tek endişelendirenler içeridekiler. Özel yaşamımda veya sahada fark etmiyor, böyle. Ben gazeteleri açıp eleştirileri okuyan biri olmadım. Diğerlerinin nasıl oynadığıma dair fikirlerine ihtiyacım olmadı."
"Casal Ventoso'nun sokaklarında büyüdüm, oradaki gizli yerlerde futbol oynadım. Küçükken utangaç ve tehlikeden keyif alan biriydim. Annem, birçok evin işlerini yapardı. Çocuklarına fazla vakit ayıramazdı. Küçük bir evde doğdum. Uyurken ve yerken onunla beraberdik. Benim çocuğum ise hep benimle beraber. Dünyanın neresinde olursak olalım. Komşularında yaşamak zorunda kalmıyor ve aslında onlar pek görmüyor bile."
"Sahada veya okul sıralarında, hedef hep bendim. Bir keresinde okulda bir çocuk kaybolmuştu. Bazı çocuklar çıkıp, "Yaptıysa bu çingene yapmıştır." dediler. Çocukken bunları duymak ağır oluyor. Genç bir adamken, benim yetenekli olduğumu söylerlerdi ama bir yere ulaşamayacağımı da eklerlerdi. Bu tip sözler bana hep güç verirdi. "
"Doğam gereği şüpheci biriyim. İmajımın biraz kibirli olduğunu söylerler. Gerçekte durum böyle değildir. Bence aile çok önemli. Eşim ve üç çocuğum. Bir de oynadığım kulüpler. Porto her zaman seveceğim ve saygı duyacağım bir kulüp. Fakat, Portekiz'de bana asla hak ettiğim saygıyı ve değeri göstermediler."
"Chelas'ta 2012'de silahlı saldırıya uğradım. 3 silah bana doğrultulmuştu. O an sadece korkumu değil, kendimi de kontrol etmeliydim. Eğer, ters bir hareket yapsaydım ve soyguncular da harekete geçseydim bugün yaşamıyor olurdum."
