Uğur Meleke: "Okan Buruk'a çok yakıştı"

10 Şubat 1993 gününde güneşli bir öğleden sonra idi. Trabzonspor’la Galatasaray, Türkiye Kupası’nda karşılaşıyorlar ve ben de birkaç ortaokul arkadaşımla beraber okuldan kaçmış, Okan’ı izliyordum. Evet gerçekten de Okan’ı izliyordum, zira o sıralar bir Galatasaray maçını en heyecanlı kılan şey onun oynamasıydı.

Daha 19’unda Galatasaray formasını sırtına geçirmiş, hemen hemen tüm maçlarda ilk 11 oynamıştı. O sezon daha çok forvet arkası oynuyor, zekasıyla, dinamizmiyle parmak ısırtıyordu. O güne kadar ligde 14 maça çıkmış tam 10 asist yapmış Okan. Bir kıyas yapmak gerekirse, o sıralarda Arda Güler’den sadece 10 ay büyük.

Trabzonspor’a karşı da o gün oyuna mükemmel başlamış, hareketliliğiyle baş döndürmüştü. Ancak maalesef dakikalar sonra o talihsiz an yaşandı. 40’ıncı dakikada Soner’le girdiği ikili mücadelede ayağı kırıldı ve benimle beraber muhtemelen milyonları hüzne boğdu o kare. Okan Buruk futbolcuyken de vazgeçmeyen bir karakterdi. O sakatlıktan döndü, sayısız kupa ve madalya kazandı futbolculuğunda. Muhteşem bir kariyer bıraktı geride. UEFA Kupası şampiyonu bir Galatasaray efsanesi olarak yerini aldı tarihte.

Ancak bence teknik direktör Okan Buruk’u birçok meslektaşından ayıran şey, büyük takım hocalığının ona yıldız futbolculuğundan dolayı otomatik olarak ikram edilmemesi. Buruk’un bu görevi tırnaklarıyla kazıyarak, sonuna kadar hak ederek alması. Elazığ’da, Gaziantep’te, Rize’de, Akhisar’da, çalıştığı her yerde iz bıraktı Okan Buruk. Galatasaray’ın başına da hem Türkiye Kupası, hem de Süper Lig şampiyonu apoletleriyle geldi. Bu apoletlerin yanına dün 64 yıllık bir Süper Lig rekoru da ekledi Okan Hoca.

Ve onun bu ışıltılı kariyerine bence çok yakıştı bu rekor. G.Saray bu 14 maçlık galibiyet serisi boyunca hep çok iyiydi. Dün de üçüncü bölgede cömert davransalar da otomatik vitesleri dahi yetti galip gelmeye. Galatasaray’ın harika bir kadrosu var ancak ben yine en büyük krediyi bu otomatik vitesi yaratan Okan Hoca’ya verme taraftarıyım. Tebrikler Okan Buruk.