Ben antrenörlüğe başladıktan sonra iyi giyinen bir adam değilim. Benim çocukluğumdan beri benim için bir yaşam biçimi ve kendimi iyi hissettiğim bir alan. Ben Kasımpaşa’da büyüdüm... Arkadaşlarımla kahvehaneye de, bilardo salonuna da gittik. Yani kahve kültürümüz de var, sokak kültürümüz de var, köşe başı kültürümüz de var. Kasımpaşa’dayken arkadaşlarıma“Hadi İstiklal Caddesi’ne çıkalım” derdik.“Ya, sen ne yapacaksın?” diye sorarlardı... “Ya, oğlum mağazalara bakarız” diye yanıtlardım. O zaman Vakko mağazası vardı... Ben Kapalı Çarşı’dan gizli gizli yabancı kotlar yapardım. Bu benim çocukluktan beri kendimi iyi hissettiğim bir alan.
9
BERBERDE ÇIRAKLIK YAPARDIM
Uzun zamandır babama tıraşa gidemiyorum. Eskiden o dükkanda çalıştım. Okul çıkışı ve hafta sonları çıraklık yapardım ama dükkandan kaçıp top oynardım. Büyüdükçe babam devlette işçilik, memuriyetlik gibi garanti bir iş yapmam için çok çabaladı. Ne yapsın o zamanın şartlarında haklı adam. Bazen 80’ler dizisini izliyorum, aynı şeyleri görüyorum, benim için nostalji oluyor. Ama benim tek tutkum futboldu.
8
AİLEME ÇOK DÜŞKÜNÜM
Aileme son derece düşkün bir insanım. Sadece eşime ve çocuklarıma değil, anneme babama da düşkünümdür. Birinci derece yakınlarım hep kontrolüm altında olsunlar isterim. Hala her gün annemi ararım.
7
ANNEM SAYESİNDE MUTFAK KÜLTÜRÜM YOK
Annem tipik bir Karadeniz kadınıdır. Büyürken evde su bile almaya mutfağa kalkmazdık. Ben bir de sporcuyum, 22 yaşında İstanbul dışına transfer olana kadar, annem sütümü gece 3’te yatağımın başına koyardı. Doğal olarak mutfak kültürüm oluşmadı. Ama evlenince tabii bir şeyler değişiyor, paylaşmaya başladık. Eşin “Suyu kalk alsana” diyebiliyor. Futboldan zaman bulup pazar gününü yakalamışsam evde kahvaltıyı ben hazırlarım. Benim için büyük bir keyiftir. Çayı demlerim, sofrayı hazırlarım, yumurtaları yaparım.
6
14 YABANCI KURALI GELSE NE OLUR?
Yerli-yabancı rekabetini sağlayacak ortamı oluşturmazsan bunun hiçbir önemi yok! Türk futbolunun altyapısına eğitim amaçlı uygulama ve denetleme getirmeden bu kuralı istediğin kadar değiştir, sayıyı istediğin kadar çoğalt, bir yere gidemezsin. Sen beş Emre Belözoğlu, beş Arda Turan, beş Burak Yılmaz benzeri oyuncu yetiştir, dışarıda da o kadar yabancı oyuncu olsun, sonra kulüp olarak kimi alacağına karar verirsin. Bunu yapmadıktan sonra 14 yabancı kuralı getirince ne oluyor ki? Mesela yerli oyuncu oynatan kulüplere ödül veriyor musun? Şu an yerli oyuncunun anlam ifade etmediği bir futbol iklimine sahibiz ve her şey sonuçla alakalı olarak değerlendiriliyor.
5
GEÇMİŞE BAKIP ÜZÜLÜYORUM
Geçmişe bakıyorum, o kadar üzüldüğüm konular var ki, anlatamam. Saha dışında insanlar üzerinde yaratılan algılar, kişilik, karakter, sahanın dışında konuşulan her şey beni çok üzmüştür. Yazılanlar, çizilenler hâlâ hafızalarda. Siyasetin içine çekildim, cemaatçi diye bile yazıldı, çizildi. Bunlar bir algı yönetimidir. Benim bir ailem, annem, babam, çocuklarım var, okula gidiyorlar. Bu oyunu geliştirmeye çalışıyorum, bütün teknik adamlar gibi. Bunun dışına çıkıldığı zaman ki bana bu yapıldı, çok yıpratıldım. Düşünün haberim yok, bir kamera annemin, babamın, evine gidiyor. Bu doğru mu? Asla. Nedir bu? Bu hiç etik değildir. Benden habersiz, bilgim yok. Ben, Müslümanım, laik bir cumhuriyet çocuğuyum
4
BEŞİKTAŞ ÇOK DOĞRU YOLDA
Tüm maçlarını kazan, derbileri kaybetsen bile şampiyon olursun. Beşiktaş çok doğru yolda, oyuncu anlamında iyi yatırımlar yaptılar. Genç ve Türk oyunculara önem veriyor. Gökhan Töre ve Oğuzhan Özyakup çok yetenekli futbolcular
3
ŞAMPİYONLUK İÇİN SAVUNMA ŞART
Şampiyon olmak için takım savunmasını iyi yapmak lazım. Set oyunu oynarken savunmanın nasıl yapıldığını gösteriyoruz. Önemli olan kazanmaktır. Benim takımımda bir oyuncu 20 gol atmaz. Önemli olan oyuna ve akla odaklanmaktır.
2
GUARDIOLA'YI KENDİME BENZETİYORUM
Manchester City ve Pep Guardiola'nın oyun anlayışını yakından seyrediyorum. Kendisini Bayern Münih'te de çok izlemiştim. Onun tarzını kendime benzetiyorum. Pep Guardiola'nın zekasını, oyun planlarını ve takım organizasyonlarını çok beğeniyorum
1
HAYATTA EN MUTLU EDEN ŞEY?
Bu hayatta beni en çok ne mutlu eder? Sağlığım yerindeyse, ailem ve sevdiklerim yanımdaysa mutlu olmak için başka bir şeye ihtiyaç duymam. Elbette her insan gibi emeğimin karşılığını almak, takdir edilmek beni mutlu eder. Enerjisi yüksek insanlarla bir arada olduğumda benim de enerjim yükselir. Ama mutluluk daha çok insanın kendisiyle alakalı bir şey bence. Çok da fazla dış etkenlere bağlamamak lazım.
