Süper Ligimiz üç yıldan beri büyük bir maceranın içinde. Önce epidemi sonraki evrensel tanımıyla pandemi... Ara verilen maçlar. Seyircisiz oynanan müsabakalar... Bazen ısınamayan, çoklukla fazla hararetten tekleyen rekabet motoru... Küme düşmenin kaldırılması, takım sayısının bir türlü normale (18’e) dönüşememesi... Ve büyük deprem felaketi...
Böylesine uzun süreli, kararsız bir ortamda şampiyonluk yarışı da kümede kalma mücadelesi de değerinden çok şey kaybeder. Bu kayıpların yaşanmaması için skor tabelasına değil sahada oynanan oyuna bakmamız hakem kararlarına takılmadan toplu ve topsuz alanları izlememiz gerekiyor. Yapamıyoruz. Sadece futbol iklimi değil biz de kaybettik normal hallerimizi. O yüzden tartılarımız, değer ölçülerimiz yorumlarımız da zik-zaklarla dolu.
Aradaki puan farkına rağmen şampiyonluğun ayakta kalacak son iki adayının Galatasaray ve Fenerbahçe olduğunu düşünüyorum. Galatasaray’ın, çoğu kişiye “çılgınca” gelen transfer hamlelerinin, şampiyonluğa odaklanmış, Şampiyonlar Ligi’nin zor eleme turlarına yatırım yapan stratejik hamlelere dayandığını sanıyorum. Fenerbahçe de oyun dışı farklı nedenlere bağladığı puan kayıplarını unutur ve kaliteli kadrosuyla yeni bir konsept geliştirirse elbet hedefi yakalayabilir. Süper Lig’de, dokuz puanlık farklar da kapanmıştır. Unutmayın.
Fenerbahçe’nin efsane kaptanlarından Ziya Şengül’ü de sonsuzluğa uğurladık. Çok yakın arkadaşımdı. Hem keyifli sohbetlerimiz, hem de inatçı kavgalarımız oldu. Çelik mengene gibi güçlü parmakları vardı. Bazı arkadaşlarımızla tokalaştığında (Mazlum Göknel gibi) ellerini kırdığına da tanık olduk. Hiçbir kavgada kalp kırmaz, küslük çıkarmazdı. Rahmetle anıyorum… İyi uykular Kaptan!
