Tahir Kum yazıyor…
Elin ABD'lisi sayesinde 15 yıl sonra da olsa ülkemizdeki “birçok insanın” ALS hastalarını ve ALS Derneği’yle “tanışması” sevindirici!..
Elbette az sayıda da olsa tanıyanlarımız vardı… Ama ne yazık ki, onca sürede ülkemizde ALS’yi tanıyanların sayısı, eloğlunun başlattığı kampanya sayesinde, şu bir kaç günde bir kova buzlu su döken kişi kadar olmamıştı…
Ne diyelim, Allah tuttuklarını altın etsin…
***
Düşünebiliyor musunuz; Türk futbolunun iki güzide oyuncusu rahmetli Sedat Balkanlı ve İsmail Gökçek tarafından 2000 yılında kurulan ve bugün gelinen noktada yaklaşık 6000 hastası olan ALS-MNR Derneği bu 15 yıllık sürede, en mutlu günlerini bugün o eloğlunun sayesinde yaşıyor!.. Evet, bu hastalıkla mücadele edenler bugüne dek hiç bu kadar mutlu olmamıştı.
Öyle ki, ABD’de ALS için 18 milyon dolar bağış toplandığı ilk 4 günlük süre zarfında ülkemizde toplanan toplam bağış miktarının 67 bin TL olması bile, ALS Derneği’ni mutlu etmeye yetti.
Neden mi ?
Çünkü ALS Derneği, bu kadarcık ilgi ve yardımla bile mutlu olabilecek “ilgisiz, sevgisiz ve sancılı” bir 14 yılı geride bırakmıştı.
Çünkü onlar ; iki göz odalı dernekleri için defterdarlıktan gelen 13.431 TL’lik “fuzuli işgal” bedelinin metre kareden dolayı fazla hesaplanan 6 bin 500 TL kısmını ortadan kaldırmak için, hastalıklarını bir kenara bırakarak sırf bu uğurda bir yılı aşkın bir süre mahkeme kapılarında sürünmüş yokluk içinde bir dernek oldukları için...
Bugün bu yüzden ilk dört günde kasaları 67 bin TL gördükleri için mutlular...
Çünkü bu gelen bağışlarla bir süredir maddi imkânsızlıktan ödeyemedikleri 33 bin TL’lik son dört yılın dernek işgal bedeli parası da çıktığı için mutlular.
Çünkü onlar, her yıl geleneksel olarak düzenledikleri dayanışma gecesine sponsorluk yapan belediyenin geçen hafta “30 bin TL’lik bütçemiz yok” gerekçesiyle aldığı karar neticesinde iptal etmek zorunda kaldıkları geceyi yeniden yapacak sermayeyi de buldukları için mutlular.
Mutlular, çünkü düne kadar yalnız oldukları için. Yeterli imkânları olmadığı için. Başları sıkıntıya girdiğinde komşularından başka kapılarını çalacak kimseleri olmadığı için; Şu eloğlunun yaptığı “Ice Bucket Challenge” kampanyası gibi ülkelerinden kendileri için bugüne dek toplumu harekete geçirecek böyle bir evlat çıkmadığı için; Bugüne dek 20 yılını verdiği Türk futbolunu yöneten o kuruma; yıllarca formasına giydiği kulübe “aracısız” ulaşamayan eski bir futbolcu olarak ALS Dernek Başkanı Gökçek, hatırlandığı için çok mutlu.
Her ne kadar profesyonel futbolcular derneğinden bir Allah’ın kulunun hâlâ 15 yıldır Ataköy’deki evinin ve derneğinin yolunu bulamamasına rağmen, mutlu! İsmail Gökçek ve diğer ALS hastaları bugün birkaç günlüğüne olsa da hatırlanıp – anıldıkları için çok mutlular.
Bilmem eloğlunun ALS hastaları için başlattığı bu kampanyadan ders çıkaran "ilgililer" olmuş mudur? Onlar bu haftaya dek yalnızlardı. Büyük ihtimalle bir hafta sonra yine yalnız kalacaklar!..
Çünkü şu futbol aleminde, ALS hastası olan bir futbolcu için oynanacak olan yardım maçının, müsabakayı oynayacak olan kulüplerden birinin teknik direktörünün karşılaşmaya sadece beş gün kala “sezon öncesi bir sakatlık filan olabilir” gerekçesiyle iptal olmasına;
O müsabaka için basılan 20 bin bilet ve yüzlerce davetiyenin çöpe gidişine;
Kurucuları iki önemli futbolcu olan ALS Derneği için her yıl geleneksek olarak yapılan yardım ve dayanışma gecesine futbol dünyasından gelen kişi sayısının o gecede sahne alan sanatçı sayısının yarısı kadar olamadığına;
O ALS Derneğine “yardım” amacıyla yapılan gecelerin bir çoğunda yapılan bağışların organizasyonun giderlerini dahi karşılayamadığına;
Birebir canlı şahit olmuş bir kişi olarak; gelecek günlerden, haftalardan umutsuzum…
Sizce bugün eloğlu sayesinde 15 yıl sonra ilk kez yüzü gülen ALS Derneği konusunda bu “sonrası yine hüsran” kaygım da haksız mıyım, ne dersiniz?
Elin ABD'lisi sayesinde 15 yıl sonra da olsa ülkemizdeki “birçok insanın” ALS hastalarını ve ALS Derneği’yle “tanışması” sevindirici!..
Elbette az sayıda da olsa tanıyanlarımız vardı… Ama ne yazık ki, onca sürede ülkemizde ALS’yi tanıyanların sayısı, eloğlunun başlattığı kampanya sayesinde, şu bir kaç günde bir kova buzlu su döken kişi kadar olmamıştı…
Ne diyelim, Allah tuttuklarını altın etsin…
***
Düşünebiliyor musunuz; Türk futbolunun iki güzide oyuncusu rahmetli Sedat Balkanlı ve İsmail Gökçek tarafından 2000 yılında kurulan ve bugün gelinen noktada yaklaşık 6000 hastası olan ALS-MNR Derneği bu 15 yıllık sürede, en mutlu günlerini bugün o eloğlunun sayesinde yaşıyor!.. Evet, bu hastalıkla mücadele edenler bugüne dek hiç bu kadar mutlu olmamıştı.
Öyle ki, ABD’de ALS için 18 milyon dolar bağış toplandığı ilk 4 günlük süre zarfında ülkemizde toplanan toplam bağış miktarının 67 bin TL olması bile, ALS Derneği’ni mutlu etmeye yetti.
Neden mi ?
Çünkü ALS Derneği, bu kadarcık ilgi ve yardımla bile mutlu olabilecek “ilgisiz, sevgisiz ve sancılı” bir 14 yılı geride bırakmıştı.
Çünkü onlar ; iki göz odalı dernekleri için defterdarlıktan gelen 13.431 TL’lik “fuzuli işgal” bedelinin metre kareden dolayı fazla hesaplanan 6 bin 500 TL kısmını ortadan kaldırmak için, hastalıklarını bir kenara bırakarak sırf bu uğurda bir yılı aşkın bir süre mahkeme kapılarında sürünmüş yokluk içinde bir dernek oldukları için...
Bugün bu yüzden ilk dört günde kasaları 67 bin TL gördükleri için mutlular...
Çünkü bu gelen bağışlarla bir süredir maddi imkânsızlıktan ödeyemedikleri 33 bin TL’lik son dört yılın dernek işgal bedeli parası da çıktığı için mutlular.
Çünkü onlar, her yıl geleneksel olarak düzenledikleri dayanışma gecesine sponsorluk yapan belediyenin geçen hafta “30 bin TL’lik bütçemiz yok” gerekçesiyle aldığı karar neticesinde iptal etmek zorunda kaldıkları geceyi yeniden yapacak sermayeyi de buldukları için mutlular.
Mutlular, çünkü düne kadar yalnız oldukları için. Yeterli imkânları olmadığı için. Başları sıkıntıya girdiğinde komşularından başka kapılarını çalacak kimseleri olmadığı için; Şu eloğlunun yaptığı “Ice Bucket Challenge” kampanyası gibi ülkelerinden kendileri için bugüne dek toplumu harekete geçirecek böyle bir evlat çıkmadığı için; Bugüne dek 20 yılını verdiği Türk futbolunu yöneten o kuruma; yıllarca formasına giydiği kulübe “aracısız” ulaşamayan eski bir futbolcu olarak ALS Dernek Başkanı Gökçek, hatırlandığı için çok mutlu.
Her ne kadar profesyonel futbolcular derneğinden bir Allah’ın kulunun hâlâ 15 yıldır Ataköy’deki evinin ve derneğinin yolunu bulamamasına rağmen, mutlu! İsmail Gökçek ve diğer ALS hastaları bugün birkaç günlüğüne olsa da hatırlanıp – anıldıkları için çok mutlular.
Bilmem eloğlunun ALS hastaları için başlattığı bu kampanyadan ders çıkaran "ilgililer" olmuş mudur? Onlar bu haftaya dek yalnızlardı. Büyük ihtimalle bir hafta sonra yine yalnız kalacaklar!..
Çünkü şu futbol aleminde, ALS hastası olan bir futbolcu için oynanacak olan yardım maçının, müsabakayı oynayacak olan kulüplerden birinin teknik direktörünün karşılaşmaya sadece beş gün kala “sezon öncesi bir sakatlık filan olabilir” gerekçesiyle iptal olmasına;
O müsabaka için basılan 20 bin bilet ve yüzlerce davetiyenin çöpe gidişine;
Kurucuları iki önemli futbolcu olan ALS Derneği için her yıl geleneksek olarak yapılan yardım ve dayanışma gecesine futbol dünyasından gelen kişi sayısının o gecede sahne alan sanatçı sayısının yarısı kadar olamadığına;
O ALS Derneğine “yardım” amacıyla yapılan gecelerin bir çoğunda yapılan bağışların organizasyonun giderlerini dahi karşılayamadığına;
Birebir canlı şahit olmuş bir kişi olarak; gelecek günlerden, haftalardan umutsuzum…
Sizce bugün eloğlu sayesinde 15 yıl sonra ilk kez yüzü gülen ALS Derneği konusunda bu “sonrası yine hüsran” kaygım da haksız mıyım, ne dersiniz?
GÜNÜN İLGİ ÇEKEN VİDEOSU
