Obradovic'ten 9 şampiyonluğun öyküsü!

ŞOK! Elbette, pozitif anlamda. Kupayı kazanan en genç takım olmuştuk. Ayrıca, 21 maçın 20'sini Belgrad'ın dışında oynamıştık. Bunun bir daha asla gerçekleşmeyecek bir olay olduğunu düşünüyorum.

Garip gelecek belki ama o sezondan en çok hatırladığım şey, Real Madrid'i çeyrek finalde 2-0 eledikten sonra basının ağlamalarıydı. Real Madrid'in, Tel Aviv'deki Final Four'da İspanya'yı en iyi temsil edecek takım olduğunu söylüyorlardı. Barcelona'yı mağlup ettiğimiz yarı finalin ardından görüşleri bir anda değişti. Finali de son dakikaları nedeniyle asla unutamayacağım. Maç saati durmuştu. Ayrıca, final günü de oyuncuları hayvanat bahçesine götürmüştüm. Rahatlamalarını istiyordum ve başardım.

Real Madrid ile kontrat imzaladığımda kulüp, sözleşmeye "Kontratın yenilenmesi için EuroLeague kupası kazanılmalı" maddesi koydurmak istedi. Avukatım, "İmzalarsan delisin" dedi ama ben imzaladım. Şunu söyleyebilirim ki, kariyerimde kazandığım en rahat kupaydı. Zaragoza'daki Final Four'a çok rahat ulaştık ve önce Limoges'u, sonra Olympiakos'u yendik.

Atina'daki ilk yılımdı. Kulüp hakkında yeterli bilgim yoktu. İlk günlerde Selanik'te PAOK'a kupa kaybettik ve taraftarlar oyuncuları alkışladı. Kulübün büyüklüğünü o gün anladım. Maccabi ile oynadığımız finalden Oded Katash ile konuştum ve bana tam olarak şöyle söyledi, "Koç, endişelenme. Kesinlikle kazanacağız. Bizim takımı tanıyorum (Maccabi, önceki kulübü), onlarda beni durdurabilecek biri yok." dedi. Ben böyle bir özgüven hiç görmedim. Kazandık, Katash'ın muhteşem performansıyla tabii ama Bodiroga, Rebraca, Gentile ve Rogers'in de performansları vardı.

Muhteşem bir zaferdi. Maccabi'yi yarı finalde eledik ve finalde ev sahibi Kinder ile oynadık. Finalden önce bir adam bana gelip beyaz bir şey fırlattı. Ona bunun ne olduğunu sordum ve bunun İtalya'dak ötü şans getiren bir şey olduğunu söyledi. Finalden sonra o adamı çok aradım, kötü şans için teşekkür edecektim.

Bence en iyi finaldi, tabii basketboldan bahsediyorsak. CSKA'yı 93-91 mağlup ettik. 2 oyuncum neredeyse sakat olarak gelmişlerdi ama geri döndüler, Becirovic ile Vujanic. Tomasevic de kariyerinin sonundaydı. Muhteşem bir takıma sahiptik, Diamantidis, Siskauskas, Dikoudis...

Hatırladığım en zorlu Final Four'lardan biriydi. Her maç 1 topla, 1 oyunla belli olmuştu. Olympiakos'u yarı finalde elediğimiz maç çok özeldi. Finale harika başladık ama CSKA geri döndü. Neredeyse kazanıyorlardı.

Çeyrek finalde Barcelona'yı elemek çok büyük işti. İlk maçı deplasmanda kaybettik ve oyuncularıma, "Şimdi, kazanabileceğimizi açık bir şekilde anladınız mı?" dedim ve kazandık. Eve 1-1 geldik ve Atina'da üstünlüğü alıp bırakmadık. Fİnal Four'da Siena bize problemler çıkarmıştı ama Maccabi'yi yenmeyi başardık.

Zirveye ulaşmak çok büyük bir çalışmanın sonucu. Kulübe düşen sabır göstermek, güvenmek ve çok çalışmaktı. Kontratı imzaladığımda bunu biliyordum ve başardığım için çok gururluyum. Fenerbahçe çok iyi organize olmuş, muhteşem bir kulüp. Taraftarlar, bu kulübe delicesine düşkün. Onlara bu kupayı hediye ettiğimiz için çok mutluyuz.