Milliyet Gazetesi yazarlarından Şansal Büyüka; Süper Lig'de geçen ilk haftayı değerlendirdi ve 4 büyükleri kaleme aldı. Büyüka," Beşiktaş’ın hocası eksikken, takımı eksikken, golcüsü eksikken lige galibiyetle girmesi, kelimenin tam anlamıyla süper bir başlangıç... Fenerbahçe’nin akan oyunda neredeyse pozisyonu yok. İki golden biri frikikten, diğeri penaltıdan... Trabzonspor ilk defa bir büyük maçı pozisyona girmeden bitirdiğini gördüm. Kabus gibi...dedi. İşte o sözler... (Yazının tamamı burada)
Galatasaray için maç yorumunda da yazdım. Müthiş bir “Bağışıklık sistemi” var. Transfer yapsın ya da yapmasınlar, şampiyonluğun en temel adaylarından biri...En önemlisi, ilk hafta gösterdi; ligin en hızlı oynayan, en hızlı hücum eden takımı... Önde basmaya, her yerde basmaya çalışıyorlar ve genellikle başarıyorlar. Sağ kanatta Omar iyi, Luyindama’nın gelişi, Marcao’yu tamamlar. Üstelik Donk hazır kuvvet bekliyor. Kanatlarda Feghouli ve Emre Kılınç etkili, çabuk... Taylan çok haraketli, hem rakibi bozuyor, hem oyunu kuruyor.
Falcao-Diagne ikilisi, “35-40 yazar” dersem çok mu iddialı olur acaba? Üç oyuncu birden değişiyor; girenler Donk, Babel, Ömer Bayram... Yani kulübe sağlam...
Hangi oyuncuyu alırsan al, ne kadar kaliteli kadro kurarsan kur, bu kadar yavaş oynarsan, işi, maçı ve sonucu sıkıntıya sokman kaçınılmaz... Bu kadar gereksiz, yararsız, mesafe kat etmeyen yan pas yaparsan, her atakta karşında 8 kişilik bir duvar bulursun. Fenerbahçe rakibi bozan değil, oyunu kuran bir takım... Gustavo ile Tolga niye bu kadar savunmanın içine gömülerek oynarlar?
Fenerbahçe rakipten korkmaz, Fenerbahçe’den korkulur...Üstelik bu kadar defansif önleme rağmen, rakibe bu kadar pozisyon niye verilir? Fenerbahçe’nin akan oyunda neredeyse pozisyonu yok. Rize karşısında iki golden biri frikikten, diğeri penaltıdan... Futbol ciddi oyun, fanteziye yer yok. İyi bir golcü gelene kadar merkez santrfor Thiam oynar.
Yazacak çok şey var ama son söz: Günümüzün futbolunda bu kadar bıktıran pas oyunundan hayır gelseydi, yıldızlar karması ve pas oyunun kralı Barcelona, son yıllarda böyle perişan olmazdı.
Trabzonspor’u kurulduğu günden beri izlerim. Hayal kırıklıklarıyla kapanan sezonlar dahil, ilk defa bir büyük maçı pozisyona girmeden bitirdiğini gördüm. Kabus gibi... Trabzonspor maç kaybeder... Ama enerjisini, coşkusunu, saha içi kimliğini bu kadar kaybeder mi?
Sörloth’un yokluğu ağır darbe... Ama Trabzonspor forması giymeye layık görülmüş oyuncuların bu kadar silik kalmaya ne hakları var? Flavio ilk maçı için hayal kırıklığı... Yaptığı penaltı ya da kırmızı kartı ile ilgili değil, oyunun hiçbir dakikasında sahaya ağırlığını ve yeteneklerini koyamadığı için... Geçen sezonun son maçlarına bakıyorum, bu sezonun ilk maçına bakıyorum, tribünlerde seyirci yoksa, sahada Trabzonspor takımı yok. Yarım pozisyona bile giremediğin bir maçın sonucunu “basit penaltı” diye özetlersen, futbol kamuoyunu değil, kendini kandırırsın.
Trabzonspor, Sosa’sız, Novak’sız, Sörloth’suz kadrosuyla geçen yılı çok özler.
Beşiktaş’ın hocası eksikken, takımı eksikken, golcüsü eksikken lige galibiyetle girmesi, kelimenin tam anlamıyla süper bir başlangıç... Abartmayı seviyoruz, gerçekçi olalım; süper başlangıca rağmen, özellikle ilk yarıda ortada iyi bir Beşiktaş yoktu. Yıldızların yoksa, hocan “Ben buradayım” diyecek. Sergen Yalçın, kovid nedeniyle evindeydi ama aklı ve taktiği sahadaydı. Bu maçı futbolcular değil Sergen Yalçın’ın taktiği kazandı. Trabzon’un yarım pozisyon bulamayışı kendi yetersizliğinden çok, Beşiktaş savunma anlayışının başarısıydı.
Kaliniç diyorlar, kim gelirse gelsin, acil bir golcü gelsin. Josef de Souza, Türkiye’den çok iyi izlenimlerle gitti. Son iki yılını bilmiyoruz ama iyi bir orta saha adamı olduğunu biliyoruz.
"Başkan Çebi, kılı kırk yararak para harcamakta haklı... Başkan, buna rağmen kıy paraya, bir de sağ bek bul..."
