Milliyet Gazetesi yazarlarından Ercan Güven, "Sırat Koç’la geçilir" başlıklı yazısında Fenerbahçe'de son yaşananları değerlendirdi. İşte o ifadeleri...
Bir kulüp başkanını unutulmaz kılan, ona “büyük” apoleti takan, kulübüyle birlikte yücelten, mutlu yarınlara götüren iki anayol vardır... Birincisi uzun incedir ve adına “duruş” denir. İkincisi ise durmak bir yana, başkanın önde koşmasıdır. Terapi ile neşter farklıdır ama gaye aynıdır; şifaya kavuşturmak! Hele acil durumlarda! İkisini birden becerebilenin ne inşaatına bakılır ne transferine ne de ekonomik yeteneklerine; bırakın uzun yılları, altı ay içinde tarihe geçer o başkan.
Sayın Ali Koç’ta birincisi tamam. İkincisinin tam zamanıdır. Çünkü sahada düzelmiyor, giderek bozuluyor her şey. Fenerbahçe için “geçtik şampiyonluğu” diye başlayan her cümle geleceğin altından bir tuğla çekiyor.
Soruyorum size, bir büyük şirkette işler iyi gitmiyorsa ne yapılır? Stratejik hatalar var mı diye başlayıp yöneticilerini değiştirmeye kadar gitmez mi iş? Laf aramızda; belki de şu konjonktürde Fenerbahçe’yi “Boğaz’ın Barcelona’sı” yapmaya çalışmak, enerjiyi şampiyonluğa odaklamayıp dağıtmak hatalıydı.
Ne kurtarırdı Fenerbahçe’yi? Kucaklayan taraftar... Taraftar zirvedeki takımı mı daha sıkı kucaklar, tökezlerken nurlu yarınlar vaat edeni mi?
Fenerbahçe’nin varoluşunu tehdit eden asıl sorun mali durumudur; tamam... Geleceği kurtaracak olan altyapıdır; eyvallah... Ama bugün ayakta kalmadan gelecek nasıl kurtarılır ki?
Sahi, o borçları şu takım ile teknik ekibin başarıları mı ödeyecek? Cocu “eleştiri olmazsa şaşarım” dedi ama sahada olup biteni, tercihleri, detayları tekrar etmek can sıkmaktan başka işe yaramaz... Durumu “berbat” bile tanımlayamaz.
O zaman ne yapılacak? Biz bekarız! Bize “eş boşamak” kolay... “Olmuyor bu hocayla başkan, gönder gitsin” de deriz, “sabret, sistem otursun” da, “hele bir Beşiktaş maçı oynansın” da... “Cocu büyük hoca” diyen bile çıkar valla!
Ama bir Fenerbahçe ve bir Fenerbahçe başkanı var. Kararı o verecek. Fenerbahçe’yi Sırat’tan Koç geçirecek. Ya hayalindeki sisteme ulaşmak için bir iki rötuşla devam edecek ya da milli ve yerli sisteme(!) dönecek. Hani şu “silin” hadisesi. “Azizsilin”in yeni versiyonu “Alisilin” olacak.
Derbiden sonra Cocu - Comolli evine, Ersun Yanal göreve. Aykut Kocaman bile olur yani! Veya bizim akıl edemediğimiz bir hamle... Biz bekler görürüz... Aynı “beklemeyi” başkan yaparsa, bırakın “büyüklüğü” yeterli olup olmadığını bile düşünürüz.
Uludur, yücedir, alidir ama ateşten gömlektir Fenerbahçe başkanlığı. Hele sorunlu zamanlarda! Sayın Koç öyle bir hamle yapmalı ki, biz yanlış bulsak bile sonuç doğru çıkmalı ve altı yıl sonraki refahı falan beklemeden henüz altıncı ayda erişmeli “büyük” mertebesine. Başka çare yok.
Zaten batma noktasına gelmiş Fenerbahçe’yi sekiz resmi maçta beş mağlubiyet rutini ile kurtaracak hiç kimse yoktur yeryüzünde. Para mı lazım?.. Önce futbol. Ver ki, alasın. Nasıl mı? Bilsek, başkanlığa adaylığımızı koyardık.
