İstiğfar duası olarak da bilinen tövbe duası Allah'tan işlenen günahlar, zina ve hatalardan dolayı af dilemek için okunur. Tövbe, Tevbe ya da Tevbei İstiğfar duası namazlardan sonra, kandillerde veya dini günlerde okunabilir. Arapça'da tevbe "geri dönmek, rücû etmek, dönüş yapmak" anlamına gelmektedir. Tövbe duası ile ilgili hadis kaynaklarında tövbe ettikten sonra o günahı bir daha yapılmaması gerektiği yer alır. Tövbe duası nedir? Tövbe nasıl edilir? İstiğfar Duası Arapça okunuşu ve Türkçe anlamı ile ilgili detaylı bilgilere içeriğimizden ulaşabilirsiniz.
TÖVBE İSTİĞFAR DUASI ARAPÇA OKUNUŞU
"Estağfirullah. Estağfirullah. Estağfirullahe'l-azim el-kerim, ellezi la ilahe illa hüve'l-hayyü'l-kayyumü ve etubü ileyhi, tevbete abdin zalimin li-nefsihi, la yemlikü li-nefsihi mevten vela hayaten vela nüşura. Ve es-elühü't-tevbete ve'l-mağfirete ve'l-hidayete lena, innehu, hüve't-tevvabü'r-rahim."
TÖVBE İSTİĞFAR TÜRÇE ANLAMI "Ya rabbi! Bu ana gelinceye kadar benim elimden, dilimden, gözümden, kulağımdan, ayağımdan ve elimden bilerek veya bilmeyerek meydana gelen bütün günah ve hatalarıma tevbe ettim, pişman oldum. Küfür, şirk, isyan, günah ve kusur her ne türlü hâl vaki oldu ise, cümlesine tevbe ettim, pişmanlık duydum. Bir daha yapmamaya azm ü cezm ü kast ettim. Sen bu tevbemi kabul eyle. Nefsime uyup, şeytana tabi olup da aynı günah ve kusurları bir daha tekrar etmeme imkan verme, ya Rabbi. Bir daha iman ve ikrar ediyorum ki, Peygamberlerin evveli Adem Aleyhisselâm, ahiri ise Hazret-i Muhammed Aleyhisselam, bu ikisi arasında her ne kadar peygamber gelip geçtiyse, Bunların cümlesine inandım, iman ettim, hepsi de haktır ve gerçektir. Bütün peygamberlere, onlara gönderilmiş olan İlahi kitaplara ve içindeki emirlere şeksiz ve şüphesiz iman ettim, dilimle ikrar, kalbimle tasdik ediyorum ve yine iman ve ikrar ediyorum ki en son kitap Kur'an-ı Azimüşşan ve en son Peygamber de Hazret-i Muhammed Aleyhisselam'dır."
TÖVBE İSTİĞFAR NASIL ÇEKİLİR?
İstiğfar duaları, günahların ve kusurların affedilmesi için Allah'a bir yakarıştır. Bu yüzden 'istiğfar' çekilirken pişmanlık ve üzüntü duygularının samimi bir şekilde hissedilmesi gereklidir. Peygamberimiz bir hadiste "İstiğfar etmeye devam edeni, Allah dert ve sıkıntılardan kurtarır. Onu beklemediği yerden rızıklandırır." buyurmuştur. Bu nedenle istiğfar çekmek oldukça önemlidir. İstiğfar duası "Estağfirullahel'azim ellezi la ilahe illa huv el-hayyel-kayyume ve etebü ileyh" şeklindedir. günde 70 kere istiğfar çekmek sünnettir. İSTİĞFAR DUASI MANASI "Ya rabbi! Bu ana gelinceye kadar benim elimden, dilimden, gözümden, kulağımdan, ayağımdan ve elimden bilerek veya bilmeyerek meydana gelen bütün günah ve hatalarıma tevbe ettim, pişman oldum. Küfür, şirk, isyan, günah ve kusur her ne türlü hal vaki oldu ise, cümlesine tevbe ettim, pişmanlık duydum. Bir daha yapmamaya azm ü cezm ü kast ettim. Sen bu tevbemi kabul eyle. Nefsime uyup, şeytana tabi olup da aynı günah ve kusurları bir daha tekrar etmeme imkan verme, ya Rabbi. Bir daha iman ve ikrar ediyorum ki, Peygamberlerin evveli Adem Aleyhisselam, ahiri ise Hazret-i Muhammed Aleyhisselam, bu ikisi arasında her ne kadar peygamber gelip geçtiyse, Bunların cümlesine inandım, iman ettim, hepsi de haktır ve gerçektir. Bütün peygamberlere, onlara gönderilmiş olan İlahi kitaplara ve içindeki emirlere şeksiz ve şüphesiz iman ettim, dilimle ikrar, kalbimle tasdik ediyorum ve yine iman ve ikrar ediyorum ki en son kitap Kur'an-ı Azimüşşan ve en son Peygamber de Hazret-i Muhammed Aleyhisselam'dır."
Hadis-i şerifte, "Her namazdan sonra, üç kere "Estağfirullahel'azim ellezi la ilahe illa huv el-hayyel-kayyume ve etebü ileyh" okuyanın bütün günahları affolur" buyuruldu. Anlamı ise "Bu ana gelinceye kadar benim elimden, dilimden, gözümden, kulağımdan, ayağımdan ve elimden bilerek veya bilmeyerek meydana gelen bütün günah ve hatalarıma tevbe ettim." demektir.
İstiğfarlardan meşhur olanı, Peygamberimizin bildirdiği, "Estagfirullahellezi la ilahe illa hüverrahmanirrahim el-hayy-ül-kayyumüllezi la-yemutü ve etubü ileyh Rabbiğfir li" istigfarıdır.
Peygamberimizin tövbe duası Allah'a kulluğun en mühim tezahürü, istiğfar ve duadır. Zira istiğfar ve dua ile meşgul olan kişi, hem acziyetini idrak etmiş, hem de Rabbini zikredip O'nunla beraberlik halini yaşamış olur. İşte Peygamber Efendimiz'in (s.a.v.) uygulayarak yaptığı ve bize öğrettiği istiğfar duası.
Cenab-ı Hak şöyle buyurur: "Ey iman edenler! Allah'a samimiyetle tevbe edin!" (et-Tahrim, 8)
"(O müttakiler), geceleri pek az uyurlar, seher vakitlerinde de istiğfara devam ederler." (ez-Zariyat, 17-18)
Rasulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz şöyle buyurmuşlardır:
"Ey insanlar! Allah'a tevbe edin ve O'na istiğfar edin! Muhakkak ki ben her gün yüz defa, hatta yüzden daha fazla, Allah'a tevbe ediyor ve O'na istiğfar ediyorum." (Ahmed, IV, 261; Nesai, Kübra, IX, 168; Krş. Müslim, Zikir, 42)
"Her sabaha çıktığımda mutlaka Allah Teala'ya yüz defa istiğfar ederim." (İbn-i Ebi Şeybe, Musannef, VI, 57/29445; Nesai, Kübra, IX, 167)
Bu sebeple seher ve fecir vakti, selef-i salihin arasında, "İstiğfar ve dua vakti" olarak bilinir ve ona göre itina gösterilir.
İbn-i Ömer -radıyallahu anhuma- şöyle der:
"Biz, Rasulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz'in bir mecliste yüz defa:
"Rabbiğfir-li ve tüb aleyye, inneke ente't-tevvabü'r-rahim"*
"Allah'ım! Beni bağışla ve tevbemi kabul buyur! Çünkü Sen tevbeleri çok kabul eden ve çok merhamet edensin." dediğini sayardık." (Ebu Davud, Vitir, 26/1516; Tirmizi, Deavat, 38/3434)
Ebu Hüreyre -radıyallahu anh- da şöyle der:
"Rasulullah -sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'den daha çok
"Estağfirullahe ve etubu ileyh"
"Allah'a istiğfar eder ve O'na tevbe ederim!» diyen başka birini görmedim." (Nesai, Kübra, IX, 171; İbn-i Hibban, Sahih, III, 207/928)
Allah Rasulü -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz de şöyle buyururlardı:
"Bir kimse istiğfarı dilinden düşürmezse, Allah Teala ona her darlıktan bir çıkış, her üzüntüden bir kurtuluş yolu lutfeder ve ona ummadığı yerden rızık lutfeder." (Ebu Davud, Vitir, 26/1518; İbn-i Mace, Edeb, 57; Ahmed, I, 248; Hakim, IV, 291/7677)
NASIL TÖVBE EDİLİR? İslam alimleri bu ve benzeri ayetlerle hadislerden hareketle tövbenin geçerli olması için gerekli şartlar olduğunu vurgulamaktadır. Buna göre, edilen tövbenin makbul olabilmesi için:
İşlenen günahı terk etmek
Günah işlediğine pişman olmak
Günahı bir daha işlememeye azmedip söz vermek
Eğer işlenen günah kul haklarıyla ilgili ise, bu durumda, hak sahibi ile helalleşmek
Son olarak da Allah'tan af dilemek gerekir.
Kul hakkından kurtulmak, ihlal edilen hakkı, sahibine veya varislerine iade etmekle ya da affını istemekle olur.
TEVBE SURESİNİN FAZİLETİ NEDİR? Diğer surelerden farklı olarak bu surenin başında "besmele"nin olmaması şu iki sebeple açıklanmaktadır: a) Bu surenin, aralarındaki anlam ve içerik yakınlığı itibariyle Enfal suresinin devamı olma ihtimali. Hz. Peygamber'den bu surenin Enfal veya başka bir surenin parçası olduğuna dair bir açıklama nakledilmiş olmadığı için bu ihtimal zayıf bulunmuştur. Bu görüş şu açıdan da eleştirilmiştir: Eğer sebep bu olsaydı sadece Enfal suresinden bu sureye geçerken besmele okunmaması gerekirdi, oysa bu sureye başlarken de besmele okunmaz (Elmalılı, IV, 2442-2443). b) Surenin müşriklere ağır bir ihtarla ve –ayetin tefsiri sırasında açıklanacak sebeplere binaen– onlarla yapılmış antlaşmanın bozulup savaş ilan edilmesi talimatıyla başlaması. Bu izaha göre, besmele güven ve rahmetin ifadesi olduğundan iki zıt ifadenin birlikte okunması uygun görülmemiştir. Başka bazı surelerin de savaş buyruğu içerdiği (Derveze, XII, 66) veya "yazıklar olsun" gibi ifadelerle başladığı (Alusi, X, 61) gerekçesiyle bu izah eleştirilmişse de, başka bir surenin başında böyle şiddetli bir uyarı ve ahdi bozma ifadesi yer almamaktadır.
Bu konudaki izah farklılıkları bir yana, İslam alimleri bu surenin başında besmelenin yazılmaması ve okunmaması gerektiği hususunda fikir birliği içindedirler. Bunun herkesçe kabul edilen ortak sebebi Resulullah'ın bu surenin başında besmeleyi yazdırmamış olmasıdır. Bu durum, Kur'an'ın hiçbir değişikliğe uğratılmaksızın, aynen Hz. Peygamber'den öğrenildiği biçimde sonraki nesillere aktarılması konusunda sahabenin büyük bir titizlik gösterdiğini ve bu ulvi emanetin nesiller boyu özenle korunduğunu açıkça ortaya koyan kanıtlardan biri sayılmalıdır (Razi, XV, 216; Mevdudi, II, 179). Şu hususa da işaret edilmelidir ki, Tevbe suresinde besmele çekilmemesi bu surenin başıyla ilgilidir. Şayet Kur'an okumaya bu surenin başından başlanacaksa sadece "euzü" çekilir; daha sonraki bir ayetinden başlanacaksa euzü ile birlikte besmele de okunur. Enfal suresinden Tevbe suresine geçilirken ise euzü-besmele okumaksızın kıraate devam edilir.
