Polonya karşısında aldığımız yenilgiden sonra bizim için, zaten sıkıcı bir şehir olan Panevezys, daha da çekilmez bir hal almıştı. Çantada keklik gördüğümüz, 2 sene önce kendi evlerinde fark atarak yendiğimiz Polonya'yı, biraz küçümsedik ama hakemlerin rezalet yönetimi neredeyse bu kötü oyunun da üzerine geçti.
Bu beklenmedik yenilgi, salondaki Türk basın mensuplarını mahvetti. Yüzler asık, sesler kısık... Kimsenin bırakın konuşmayı, yemek yeme isteği bile kalmamıştı. Ancak bir yandan da gruptan çıkma hesapları için bilgisayarlarımızın başına geçip hesap kitap işine girişmek zorundaydık. İspanya - Litvanya maçında Litvanya kazanırsa matematiksel hesaplar ön plana çıkacak, İspanya'nın kazanması halinde ise Büyük Britanya için dualar edecektik.
Gecenin son maçı olan Litvanya - İspanya maçında ev sahibinin kazanıp en azından ertesi gün İspanya karşısına, kendi kaderimizi çizmek için çıkalım diyorduk ancak Boğalar Litvanya'nın üzerinden öyle bir geçti ki "Bırakın matematiği, o alay ettiğiniz Ada basketbolcularının kazanması için dua edin" mesajını vermişlerdi.
Pazar gecesi gerçekten berbattı. Yatağa kurulmuş bir yandan müzik dinliyor, diğer yandan da Büyük Britanyalı oyuncularu şöyle bir kez daha alıcı gözüyle inceliyordum. Ne de olsa ertesi gün, önce Britanyalı sonra Türk idik.
Pazartesi geldi çattı... Dışarıda şaşırtıcı derecede güzel bir hava vardı. İstanbul sıcağına bu kadar yakın bir havayı, bu coğrafyaya geldiğimden beri ilk kez hissediyordum. Acaba bu güzel, güneşli hava da bazı güzelliklerin müjdecisi miydi?
Büyük Britanya - Polonya maçı için salondaki yerimizi aldık. Bu maçı Polonya alırsa, İspanya - Türkiye maçını izlemenin zerre kadar anlamı olmayacaktı ama izlemeliydik iş icabı. Yine de bir umut Luol Deng ve tayfasına güveniyorduk.
Britanya cephesinden sürekli, bizimle ilgili pozitif mesajlar geliyordu. Belli ki bu maçı önemseyeceklerdi. Belki, kendileri için şart olan 57 sayılık farkı atamayacaklardı ama yine de, kazanabilecekleri kadar çok maç kazanarak turnuvayı bitirerek, 2012 Londra Olimpiyatları'nda, "bizi Portekiz, Belçika gibi takımlarla aynı kefeye koymayın" mesajını vereceklerdi.
Büyük Britanya - Polonya maçını, herhangi bir Türkiye maçını izler gibi takip ediyorduk. Yan yana oturduğumuz Sine Büyüka ile hatimler indirip, her basketi, gol atmışız gibi kutluyorduk. Yine de son ana kadar endişelerimizden arınamıyorduk. Hele bir de, Türkiye maçında olduğu gibi Büyük Britanya maçında da 3. çeyrekte hakemlerin sportmenlik dışı faulleriyle beslenen Polonya'yı görünce "Adamlar sportmenlik dışı fauller sayesinde 2. tura çıkacak" dedim.
Ama 40 dakika sahada kalan Luol Deng ve 12'de 12 ile oynayan Joel Freeland, "Bu kıyağımızı unutmayın" diyerek bize muhteşem bir hediye verdiler.
Şimdi bu moralle Türkiye - İspanya maçının havası da bambaşka olurdu. Hatta bizim çocuklar bu moralle İspanya'yı da yener sesleri, iyiden iyiye yükselir oldu. Hele bir de Pau Gasol'ün oynamayacağını öğrenince bu umudumuz daha da arttı.
İspanya karşısında, önce Emir ile geri dönüp oyunda kaldık ardından da Hidayet, Ömer Aşık ve Ender ile son darbeyi indirdik. Öyle bir darbe ki bu, bir gece önce 20 dakikada 62 sayı atan bir takıma son çeyrekte sadece 2 sayı attırmıştık.
Bu olağanüstü performansın nedenlerinden biri hiç kuşkusuz, o ekstra moralimiz idi. İspanya galibiyeti ile 2. tura fazladan bir puanla çıkma hakkını elde ettik. Yenilseydik o puan olmadan Vilnius'a gidecektik.
Hatta kendi kendime, "Acaba Polonya'yı yenseydik, İspanya maçında yine böyle olabilir miydik?" diye kendime sormadan edemedim. Zira gelinen noktada gayet iyi bir durumda 2. tura çıkıyoruz.
Bir günde iki zafer yaşayarak geçirdiğimiz Pazartesi gününün ardından salı günü itibariyle Vilnius'a geçiyoruz. Hava da fena halde yağmurlu. Bakalım bu şehirde bizi neler bekliyor...
Bu beklenmedik yenilgi, salondaki Türk basın mensuplarını mahvetti. Yüzler asık, sesler kısık... Kimsenin bırakın konuşmayı, yemek yeme isteği bile kalmamıştı. Ancak bir yandan da gruptan çıkma hesapları için bilgisayarlarımızın başına geçip hesap kitap işine girişmek zorundaydık. İspanya - Litvanya maçında Litvanya kazanırsa matematiksel hesaplar ön plana çıkacak, İspanya'nın kazanması halinde ise Büyük Britanya için dualar edecektik.
Gecenin son maçı olan Litvanya - İspanya maçında ev sahibinin kazanıp en azından ertesi gün İspanya karşısına, kendi kaderimizi çizmek için çıkalım diyorduk ancak Boğalar Litvanya'nın üzerinden öyle bir geçti ki "Bırakın matematiği, o alay ettiğiniz Ada basketbolcularının kazanması için dua edin" mesajını vermişlerdi.
Pazar gecesi gerçekten berbattı. Yatağa kurulmuş bir yandan müzik dinliyor, diğer yandan da Büyük Britanyalı oyuncularu şöyle bir kez daha alıcı gözüyle inceliyordum. Ne de olsa ertesi gün, önce Britanyalı sonra Türk idik.
Pazartesi geldi çattı... Dışarıda şaşırtıcı derecede güzel bir hava vardı. İstanbul sıcağına bu kadar yakın bir havayı, bu coğrafyaya geldiğimden beri ilk kez hissediyordum. Acaba bu güzel, güneşli hava da bazı güzelliklerin müjdecisi miydi?
Büyük Britanya - Polonya maçı için salondaki yerimizi aldık. Bu maçı Polonya alırsa, İspanya - Türkiye maçını izlemenin zerre kadar anlamı olmayacaktı ama izlemeliydik iş icabı. Yine de bir umut Luol Deng ve tayfasına güveniyorduk.
Britanya cephesinden sürekli, bizimle ilgili pozitif mesajlar geliyordu. Belli ki bu maçı önemseyeceklerdi. Belki, kendileri için şart olan 57 sayılık farkı atamayacaklardı ama yine de, kazanabilecekleri kadar çok maç kazanarak turnuvayı bitirerek, 2012 Londra Olimpiyatları'nda, "bizi Portekiz, Belçika gibi takımlarla aynı kefeye koymayın" mesajını vereceklerdi.
Büyük Britanya - Polonya maçını, herhangi bir Türkiye maçını izler gibi takip ediyorduk. Yan yana oturduğumuz Sine Büyüka ile hatimler indirip, her basketi, gol atmışız gibi kutluyorduk. Yine de son ana kadar endişelerimizden arınamıyorduk. Hele bir de, Türkiye maçında olduğu gibi Büyük Britanya maçında da 3. çeyrekte hakemlerin sportmenlik dışı faulleriyle beslenen Polonya'yı görünce "Adamlar sportmenlik dışı fauller sayesinde 2. tura çıkacak" dedim.
Ama 40 dakika sahada kalan Luol Deng ve 12'de 12 ile oynayan Joel Freeland, "Bu kıyağımızı unutmayın" diyerek bize muhteşem bir hediye verdiler.
Şimdi bu moralle Türkiye - İspanya maçının havası da bambaşka olurdu. Hatta bizim çocuklar bu moralle İspanya'yı da yener sesleri, iyiden iyiye yükselir oldu. Hele bir de Pau Gasol'ün oynamayacağını öğrenince bu umudumuz daha da arttı.
İspanya karşısında, önce Emir ile geri dönüp oyunda kaldık ardından da Hidayet, Ömer Aşık ve Ender ile son darbeyi indirdik. Öyle bir darbe ki bu, bir gece önce 20 dakikada 62 sayı atan bir takıma son çeyrekte sadece 2 sayı attırmıştık.
Bu olağanüstü performansın nedenlerinden biri hiç kuşkusuz, o ekstra moralimiz idi. İspanya galibiyeti ile 2. tura fazladan bir puanla çıkma hakkını elde ettik. Yenilseydik o puan olmadan Vilnius'a gidecektik.
Hatta kendi kendime, "Acaba Polonya'yı yenseydik, İspanya maçında yine böyle olabilir miydik?" diye kendime sormadan edemedim. Zira gelinen noktada gayet iyi bir durumda 2. tura çıkıyoruz.
Bir günde iki zafer yaşayarak geçirdiğimiz Pazartesi gününün ardından salı günü itibariyle Vilnius'a geçiyoruz. Hava da fena halde yağmurlu. Bakalım bu şehirde bizi neler bekliyor...
GÜNÜN İLGİ ÇEKEN VİDEOSU
