Yazarlardan G.Saray-F.Bahçe derbisi yorumları

Podolski zaten gitti, Bruma'yı satarlar, Sneijder de ayrılırsa ve takıma gerekli takviyeler yapılmazsa, Galatasaray, gelecek sezon ligde ilk 5'e bile giremez. Şimdi diyebilirler ki "Bruma'dan gelecek parayla transfer yapabiliriz." Ama bu transferleri futbolun f'sinden anlamayan Başkan Dursun Özbek ve yancıları yapacaksa, hiç yapmasınlar daha iyi... Onların yaptıkları transferleri gördük. Hiçbiri Galatasaray'ın oyuncusu değil.

Eğer transferi teknik direktör İgor Tudor'a bırakacaklarsa daha büyük hata yaparlar. Tudor da kendi menajeri ve kendi menajerine yakın menajerler vasıtasıyla Hırvat ağırlıklı futbolculara milyonlarca Euro ödetecek. Bruma'yı satmak, Sneijder'i satmak ve yerlerine onlar ayarında etkili oyuncular koyamamak, bir anlamda küçülmek, sıradanlaşmak ve köy takımına dönüşmek olacaktır. Galatasaray'da transfer Dursun Özbek ya da yancılarına bırakılmayacak kadar önemli bir olaydır. Şimdiye kadar transferde sınıfta kaldılar.

Galatasaray derbiyi kaybettiğinde dört şeyi birden kaybeder. 1- Lig üçüncülüğünü kaybederler.2- Kendi evinde ve seyircisi önünde kaybettikleri için büyük prestij yitirirler. 3- Karizmatik boylu poslu Tudor, sıradan, iri yarı bir eski futbolcuya dönüşüverir. 4- Zaten taraftarın hiç sevip saymadığı Dursun Özbek sokağa çıkmakta çok zorlanabilir. Acı olan şu, koskoca Galatasaray ve Fenerbahçe ligin bitmesine 1.5 ay kala üçüncülük mücadelesi verirken, atı alanlar çoktan Üsküdar'ı geçmişler bile.

Derbiler yüzyıllık futbol tarihine baktığımızda üç sonuca da açıktır. Üstelik takımların form durumu, kaliteleri ve puantajdaki yerlerine baktığımızda 3 skorun da birbirine yakın olduğu bir maç. Ama bildiğim tek şey maçı kazanan ligi üçüncü tamamlar. Maçı kaybeden ise camia anlamında çok önemli problemlerle boğuşmak zorunda kalır.

Galatasaray ile Fenerbahçe uzun yıllardır ilk kez havası sönük  yaşıyor. Belki Lyon maçının da etkisi vardır. Galatasaray da Fenerbahçeli de mutsuz. Şu an maç, Tudor'un maçı gibi gözüküyor. Kazanırsa kredi kazanır ama kazanamazsa seneye olmayabilir. Başkan, Florya'ya gitmiş, takımla buluşmuş. Galatasaray'da futbolcuya dayalı düzen değiştiriliyor sanıyorum ama bu geçiş gönderilerek değil, kazanılarak yapılmalı. Kim gibi, Beşiktaş'ın Quaresma'yı kazandığı gibi.

Tudor, bazı ilkelerden vazgeçerek Podolski'yi oynatır. Galatasaray'da yönetim, Fenerbahçe maçı öncesi 'Onu, bunu oynatma' demez. Muhtemelen Selçuk ile Josue oynar. Fenerbahçe'de çok büyük bir değişiklik olmaz. Sağ bekte Şener oynar mı, orada biraz şüphe var.

İki teknik adamın alışkanlıklarına bakıldığında son derece sıkıcı bir maç ve rakibi bekleyen iki takımla karşılaşabiliriz. Bunu ancak bir erken gol bozar. Derbi öncesi analizlerinde takımların güçlü yönlerini karşılaştırmaya ve bir muhtemel sonuç bulmaya alışığız. Bugün bunları bulmak çok kolay değil.

Bunun en önemli göstergesi, sanırım, ligin asist yıldızlarından Sneijder’in durumu. Bizzat teknik direktörü tarafından tartışmalı hale getirilen Hollandalı, Tudor döneminde sadece 201 dakika şans buldu ve hiç asist yapamadı. Ligin asist kralının tartışmalı hale gelmesinin temel sebeplerinden biri Tudor’un orta sahada Ciğerci ve De Jong’un oyun gücüne güvenmediği için Josue’yi kullanması. Selçuk-Josue ikilisi, Tudor döneminde takımın en güçlü pas bağlantısı. Ancak bu olduğunda Josue ve - Fenerbahçe maçlarındaki son 4 golün tamamına etki yapan (4 gol 3 asist) -Sneijder’in direncine güvenemiyor ve oraya daha aktif olan Yasin’i koyuyor. Oluyor mu? Hayır... 10 numara oynadığı Başakşehir maçında santrforu Eren’e sadece 1 pas attı. O da başarısız...

Buradaki sorunu halletmeye çalışmak yeni ve bazen daha büyük sorunlar doğuruyor. Bu kesin. Peki Tudor neyi çözdü? Büyük oranda duran toplardan ve kafa vuruşlarından gelen golleri. Ligin kafa gollerini en çok yiyen takımı Tudor döneminde bu konuda iyileşti. 12 golün sadece 2’si kafadan geldi. Buradaki iyileşme büyük oranda Muslera’nın artık çizgide kalmayışıyla alakalı.

Buradaki ilginç durum Fenerbahçe’nin son 39 golünün sadece 1’inin kafa vuruşundan gelmesi. Sarı-Lacivertliler için olmazsa olmaz 2 konu var. Kjaer - Skrtel - Topal - Souza dörtlüsüyle 17 maçta 2 kez yenildiler. Bu 4’lü bozulunca 10 maçta sadece 4 galibiyet alabildiler. Ve Kjaer olmayınca 5 maçta 3 yenilgi aldı. Dolayısıyla bu 4’lü bozulmamalı ve top rakipte olmalı. Fenerbahçe yüzde 45 topa sahip olduğunda yüzde 60 sahip olduğundan çok daha iyi bir takım. Bunlar elzem. Ekstrası Lens’in varlığı. Sneijder’in ardından ligde en fazla ortayla asist yapan oyuncu. Ona bunu yaptırmak içinse yapmak gereken Sow ve RVP’yi sahaya sürmek.

İki teknik adamın alışkanlıklarına bakıldığında son derece sıkıcı bir maç ve rakibi bekleyen iki takımla karşılaşabiliriz. Bunu ancak bir erken gol bozar. Bunun için olmazsa olmaz Podolski’nin ve Sow’un sahada olmaları.

Söylemekle olmuyor işte... Kırk bin kere de “Dünya Derbisi” deseniz, böyle aciz ve hedefsiz durumdaki Galatasaray ile Fenerbahçe’nin maçı, ezeli rekabetteki bir istatistikten öte anlam taşımıyor. Bırakın heyecan vermeyi, “bir zamanlar neydi bunlar” diye insanın yüreğini burkuyor açıkçası. Ötmeyen kanaryalı, kükremeye mecali kalmamış aslanlı, “ne oldum deme” mesajlı bir La Fontaine hikayesi sanki.

Nasıl heyecanlansın millet?.. Bir kere “iddia” yok ortada. Hadi yok demeyelim de; yarı yarıya...
Hedef deseniz, çeyrek porsiyon. Futbol hiç yok. Yıldız yok, hoca yok. Tarih bilinci olmasa, mazi yaşam sayılmasa, bu derbi kimin umurunda!.. Hepi topu nostalji yani. İşin özeti, sadece renklerin ve armaların gururundan söz edilebilir; tabi farkında olan kaldıysa...

Galatasaray ve Fenerbahçe sezonun mirasyedileriydi. Birikmiş sevgileri yiyorlardı. Tükettiler. Aşık Veysel’in “güzelliğin on para etmez bu bendeki aşk olmasa” mısrası gibi aşkı sorgulama sürecine girdi insanlar. Bu kez sadece aşık olanlar merak edecek derbideki skor tabelasını. Böyle giderse gelecek sefere onu da bulamazlar.

Bizim Dünya Derbisinin aslı astarı bu işte. Sadece iki insan dışında!.. Bu ülkede iki kişi var ki, onlar için heyecanı tarif edilemeyecek boyutta olacak derbinin. Galibiyet “hayat”, yenilgi “yolun sonu” onlara... “Dünya Derbisi” değil ama “Öteki Dünya Derbisi” gibi Galatasaray Başkanı Dursun Özbek ile Fenerbahçe Başkanı Aziz Yıldırım’a. Kaybedenin başkanlık kariyeri mefta!

Kolay değil... Kaybedene “kardeşini de al git” diyebilirler kulüpten! “Olmadı yar” şarkısı eşliğinde takım kurma, hoca bulma yetersizliklerinin bedelini ödeyebilirler. Kimbilir, belki de kulüp yönetiminde yaşadıkları en büyük derbi onlar için. Kritik ötesi... Önemli fazlası. Şampiyonluk maçı, Avrupa finali sanki. Tersliğe bakın, iki büyüğün içine düştüğü durumu kavrayın.